Stanisław Żółtowski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Kowarskiego. W 1947 obronił dyplom pod kierunkiem Jana Cybisa. Od 1950 roku był wykładowcą Akademii. W 1979 uzyskał tytuł profesora malarstwa i rysunku, a następnie został kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku na Wydziale Grafiki. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1945 roku). Był członkiem Titulaire Correspondant (od 1967 roku) oraz Conseiller of Cultural International Arts Gild w Monte Carlo (od 1968 roku). Uprawiał malarstwo, jak i grafikę. W jego twórczości, bez względu na fazę, dominuje koloryzm. Wczesne malarstwo z lat powojennych, nacechowane jest wpływami postimpresjonizmu, zaś prace późniejsze prezentują bardziej ekspresjonistyczne i abstrakcyjne poszukiwania artysty. Malował obrazy o tematyce batalistycznej, a także kompozycje alegoryczne, akty, martwe natury i pejzaże.
olej, płótno;
48 x 61 cm;
sygnowany po prawej stronie u dołu: St. Żółtowski
Stanisław Żółtowski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Kowarskiego. W 1947 obronił dyplom pod kierunkiem Jana Cybisa. Od 1950 roku był wykładowcą Akademii. W 1979 uzyskał tytuł profesora malarstwa i rysunku, a następnie został kierownikiem Katedry Malarstwa i Rysunku na Wydziale Grafiki. Należał do Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1945 roku). Był członkiem Titulaire Correspondant (od 1967 roku) oraz Conseiller of Cultural International Arts Gild w Monte Carlo (od 1968 roku). Uprawiał malarstwo, jak i grafikę. W jego twórczości, bez względu na fazę, dominuje koloryzm. Wczesne malarstwo z lat powojennych, nacechowane jest wpływami postimpresjonizmu, zaś prace późniejsze prezentują bardziej ekspresjonistyczne i abstrakcyjne poszukiwania artysty. Malował obrazy o tematyce batalistycznej, a także kompozycje alegoryczne, akty, martwe natury i pejzaże.