Urodzony w Petersburgu, studiował i wystawiał w Warszawie w latach 30. W okresie II wojny światowej przebywał w obozie koncentracyjnym. Po wojnie osiadł w Hanowerze. Główną domeną jego twórczości była poezja; znany był też jako dramatopisarz i autor nowel. Liczne podróże dostarczały mu malarskich motywów, głównie krajobrazowych; artysta odwiedził m.in. Algierię, Maroko, Hiszpanię, Szwajcarię, Francję i Włochy. W swych obrazach akcentował jakości malarskiej materii, stosował zróżnicowaną, bogatą fakturę. Oferowany obraz, ukazujący szkicowo zarysowane fasady renesansowych pałaców odbijające się w tafli weneckiego kanału, cechuje znamienna dla stylistyki Lurczyńskiego optyczna migotliwość drobnych plam koloru wywodząca się z tradycji postimpresjonizmu.