Przez europejskich specjalistów uważany jest za jednego z najciekawszych polskich artystów początku XX wieku, w Polsce dopiero teraz odkrywany. Jeden z nielicznych rodzimych postimpresjonistów, którego twórczość jest równoległa pod względem czasu powstania a jednocześnie dotrzymuje kroku jakością. W 1891 roku przerywa naukę w Warszawie, a studia kontynuje w Paryskiej Academie Julian. Wraz z P. Bonnard'em, P. Serusier'em, M. Denis należy do grupy Les Nabis. Techniki akwaforty uczył się u C. Pisarro - wybitnego postimpresjonisty. Peske przyjaźnił się z polskimi emigrantami we Francji, m.in z Marią Curiee Skłodowską, która kolekcjonowała jego obrazy. Porównywalną pozycję w ówczesnym środowisku artystycznym udało się osiągnąć chyba tylko Kislingowi i Zakowi. Dzięki koneksjom założył w Collioure Muzeum które nosiło jego imię, pozyskując od wybitnych artystów ich obrazy. Pochodził z bogatej, ziemiańskiej rodziny, dlatego w swojej twórczości w pełni mógł skoncentrować się na artystycznych poszukiwaniach, nie zważając na kwestie finansowe. Charakterystyczny styl Jana Peszke jest bodajże najlepszym i najciekawszym zjawiskiem w polskim postimpresjoniźmie. Do swojego autorskiego, dojrzałego malarstwa dochodzi przez secesyjną miękką linię będącą efektem współpracy z H. de Toulouse-Lautrec'iem, kolorystyczna bezbłędność wynika z nabistycznych doświadczeń i kontaktów z Bonnarde'm, pointylistyczną lekcję zawdzięcza Pisarro. Ok 1900 roku kształtuje się indywidualny język malarski, który łącząc te wszystkie doświadczenia, zachwycił znawców malarstwa w Europie. Na prezentowanej pracy Peszke uchwycił fragment niepodal jego domu w Gouron. W sposób mistrzowski oddaje światło i kolor przenosząc nas chwilę w niepowtarzalną scenerię Morza Śródziemnego. Słońce i woda dają prawdziwy spektakl wizualny, charkterystyczny dla tej części europy. Oprócz nazwiska Peske sygnuje ten obraz postacią rybaka siedzącego na skałąch biegnących w głąb morza. To centrum kompozycji, wokół której znudowana jest doskonała kolorystyczna sceneria. Prezentowany obiekt to nie tylko wybtiny postimpresjonistyczny obraz, pokazujący niepowtarzalną malarską myśl, ale także liryczna i beztroska opowieść leniwego dnia na południu europy z początku XX wieku.
Pejzaż śródziemnomorski, widok z okolic Gouron, ok 1905- 1910
olej, płyta
45,5 x 55,5 cm
72 x 82 cm w oprawie
sygn. l.d. Peske
na odwrocie nalepka kolekcjonerska i nalepka DA Artcurial oraz napis Gouron (słabo czytelny)
Serdecznie dziękujemy Pani Anne Cecile Martin (założycielka Association Jean Peské) za potwierdzenie autentyczności obiektu.
Informujemy, że ten obiekt został włączony do catalogue raisonné prac artysty.
pochodzenie:
aukcja Art Moderne / École de Paris, Artcurial, 2010 r., poz. 291
Przez europejskich specjalistów uważany jest za jednego z najciekawszych polskich artystów początku XX wieku, w Polsce dopiero teraz odkrywany. Jeden z nielicznych rodzimych postimpresjonistów, którego twórczość jest równoległa pod względem czasu powstania a jednocześnie dotrzymuje kroku jakością. W 1891 roku przerywa naukę w Warszawie, a studia kontynuje w Paryskiej Academie Julian. Wraz z P. Bonnard'em, P. Serusier'em, M. Denis należy do grupy Les Nabis. Techniki akwaforty uczył się u C. Pisarro - wybitnego postimpresjonisty. Peske przyjaźnił się z polskimi emigrantami we Francji, m.in z Marią Curiee Skłodowską, która kolekcjonowała jego obrazy. Porównywalną pozycję w ówczesnym środowisku artystycznym udało się osiągnąć chyba tylko Kislingowi i Zakowi. Dzięki koneksjom założył w Collioure Muzeum które nosiło jego imię, pozyskując od wybitnych artystów ich obrazy. Pochodził z bogatej, ziemiańskiej rodziny, dlatego w swojej twórczości w pełni mógł skoncentrować się na artystycznych poszukiwaniach, nie zważając na kwestie finansowe. Charakterystyczny styl Jana Peszke jest bodajże najlepszym i najciekawszym zjawiskiem w polskim postimpresjoniźmie. Do swojego autorskiego, dojrzałego malarstwa dochodzi przez secesyjną miękką linię będącą efektem współpracy z H. de Toulouse-Lautrec'iem, kolorystyczna bezbłędność wynika z nabistycznych doświadczeń i kontaktów z Bonnarde'm, pointylistyczną lekcję zawdzięcza Pisarro. Ok 1900 roku kształtuje się indywidualny język malarski, który łącząc te wszystkie doświadczenia, zachwycił znawców malarstwa w Europie. Na prezentowanej pracy Peszke uchwycił fragment niepodal jego domu w Gouron. W sposób mistrzowski oddaje światło i kolor przenosząc nas chwilę w niepowtarzalną scenerię Morza Śródziemnego. Słońce i woda dają prawdziwy spektakl wizualny, charkterystyczny dla tej części europy. Oprócz nazwiska Peske sygnuje ten obraz postacią rybaka siedzącego na skałąch biegnących w głąb morza. To centrum kompozycji, wokół której znudowana jest doskonała kolorystyczna sceneria. Prezentowany obiekt to nie tylko wybtiny postimpresjonistyczny obraz, pokazujący niepowtarzalną malarską myśl, ale także liryczna i beztroska opowieść leniwego dnia na południu europy z początku XX wieku.