Przedstawiciel École de Paris. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u W. Weissa (1919-1922), a następnie w prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. przybył do Paryża, gdzie zaprzyjaźnił się z M. Chagallem i Ch. Soutinem, E. Zakiem. Był czołową postacią w kolonii polskich artystów w Paryżu. Od 1935 r. mieszkał w Nowym Jorku. Wystawiał w paryskich galeriach: "Bernheim", "de France", "Le Portique" oraz Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Anglii. Indywidualne wystawy Z. Menkesa odbyły się we Lwowie (1930) i w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych (1931).
Z. Menkes malował pejzaże, martwe natury, portrety, akty. Tematem powracającym przez całą twórczość artysty były również sceny rodzajowe z życia narodu żydowskiego.
Od połowy lat 20-tych Menkes często wyjeżdżał na południe Francji, gdzie malował tamtejsze krajobrazy. W tym czasie zaczął malować bardziej ekspresyjnie, używał mocnej gamy kolorystycznej o przewadze czerwieni, fioletu, brązu i zieleni.
PEJZAŻ POŁUDNIOWY Z OSIOŁKIEM I ZAPRZĘGIEM
1925-1928 r.
Olej na płótnie 54,5 x 65 cm
Sygnowany p.d. - "Menkes
Ekspertyza - prof. dr hab. Jerzy Malinowski, Barbara Brus-Malinowska, 1997 r.
Przedstawiciel École de Paris. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u W. Weissa (1919-1922), a następnie w prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. przybył do Paryża, gdzie zaprzyjaźnił się z M. Chagallem i Ch. Soutinem, E. Zakiem. Był czołową postacią w kolonii polskich artystów w Paryżu. Od 1935 r. mieszkał w Nowym Jorku. Wystawiał w paryskich galeriach: "Bernheim", "de France", "Le Portique" oraz Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Anglii. Indywidualne wystawy Z. Menkesa odbyły się we Lwowie (1930) i w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych (1931).
Z. Menkes malował pejzaże, martwe natury, portrety, akty. Tematem powracającym przez całą twórczość artysty były również sceny rodzajowe z życia narodu żydowskiego.
Od połowy lat 20-tych Menkes często wyjeżdżał na południe Francji, gdzie malował tamtejsze krajobrazy. W tym czasie zaczął malować bardziej ekspresyjnie, używał mocnej gamy kolorystycznej o przewadze czerwieni, fioletu, brązu i zieleni.