Studia artystyczne rozpoczął w 1912 r. w Szkole Przemysłowej we Lwowie.W l. 1919-1922 kontynuował naukę w krakowskiej ASP; w 1922 r. uczęszczał do prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem École de Paris, mieszkając z E. Zakiem i M. Chagallem. Dwa lata później osiadł we Francji na stałe. Uczestniczył w paryskich Salonach, wystawiał w wielu galeriach Paryża m.in.: Bernheim, de France, Le Portique. W 1930 r. pokazywał swe prace w Stanach Zjednoczonych: w Cleveland i Nowym Jorku. Eksponował swą twórczość także w Kanadzie i Anglii. W kraju artysta należał do ugrupowań o kolorystycznej orientacji - Nowa Generacja i Zwornik. W 1935 r. wyjechał do Nowego Jorku. Współpracował z Associated American Artists Gallery i French Art Gallery; przez wiele lat wykładał w Art Students League. W początkowej fazie sztuka Menkesa bliska była estetyce fowizmu. Z czasem ekspresja obrazów artysty pogłębiła się; Menkes zaczął budować formy wyłącznie plamą barwną, nakładając farbę szybko i spontanicznie. Gama kolorystyczna uległa zawężeniu do nasyconych brązów, żółcieni, czerwieni, zieleni i aksamitnej czerni; mocny, zmysłowy kolor artysta rozgrywał w wielu niuansach nadając mu wewnętrzny blask. Syntetycznie traktowane postacie obrysowywał wyrazistym, miejscami zanikającym konturem. Prezentowany obraz powstał w późnych latach 1920. w kręgu École de Paris. Jest to jedna z pastoralnych scen rodzajowych, z upodobaniem malowanych przez artystę w małych miasteczkach na południu Francji, przedstawiająca mężczyznę z ciągnącym bryczkę osłem. Oparta na kontrastach czerni i czerwonawych brązów dopełnionych tonami zieleni i bieli, scena ta ewokuje idylliczny nastrój, oddaje stan idealnej harmonii pomiędzy egzystencją ludzką a Naturą. Dobrą analogię stylistyczną dla omawianego dzieła stanowi "Pejzaż z Sanary" repr. w: "Sigmund Menkes 1896-1986" (Lipert Galery, New York 1993, il. 20). W swej ekspertyzie Barbara Brus-Malinowska i Jerzy Malinowski wysnuwają przypuszczenie, iż obraz był własnością Nika Mazarakiego, Greka, wielkiego mecenasa i kolekcjonera dzieł Menkesa.
Pejzaż południowy z osiołkiem i zaprzęgiem
Olej, płótno, 54, 5 x 65
Sygn. p. d.: Menkes
Studia artystyczne rozpoczął w 1912 r. w Szkole Przemysłowej we Lwowie.W l. 1919-1922 kontynuował naukę w krakowskiej ASP; w 1922 r. uczęszczał do prywatnej pracowni A. Archipenki w Berlinie. W 1923 r. wyjechał do Paryża, gdzie związał się z kręgiem École de Paris, mieszkając z E. Zakiem i M. Chagallem. Dwa lata później osiadł we Francji na stałe. Uczestniczył w paryskich Salonach, wystawiał w wielu galeriach Paryża m.in.: Bernheim, de France, Le Portique. W 1930 r. pokazywał swe prace w Stanach Zjednoczonych: w Cleveland i Nowym Jorku. Eksponował swą twórczość także w Kanadzie i Anglii. W kraju artysta należał do ugrupowań o kolorystycznej orientacji - Nowa Generacja i Zwornik. W 1935 r. wyjechał do Nowego Jorku. Współpracował z Associated American Artists Gallery i French Art Gallery; przez wiele lat wykładał w Art Students League. W początkowej fazie sztuka Menkesa bliska była estetyce fowizmu. Z czasem ekspresja obrazów artysty pogłębiła się; Menkes zaczął budować formy wyłącznie plamą barwną, nakładając farbę szybko i spontanicznie. Gama kolorystyczna uległa zawężeniu do nasyconych brązów, żółcieni, czerwieni, zieleni i aksamitnej czerni; mocny, zmysłowy kolor artysta rozgrywał w wielu niuansach nadając mu wewnętrzny blask. Syntetycznie traktowane postacie obrysowywał wyrazistym, miejscami zanikającym konturem. Prezentowany obraz powstał w późnych latach 1920. w kręgu École de Paris. Jest to jedna z pastoralnych scen rodzajowych, z upodobaniem malowanych przez artystę w małych miasteczkach na południu Francji, przedstawiająca mężczyznę z ciągnącym bryczkę osłem. Oparta na kontrastach czerni i czerwonawych brązów dopełnionych tonami zieleni i bieli, scena ta ewokuje idylliczny nastrój, oddaje stan idealnej harmonii pomiędzy egzystencją ludzką a Naturą. Dobrą analogię stylistyczną dla omawianego dzieła stanowi "Pejzaż z Sanary" repr. w: "Sigmund Menkes 1896-1986" (Lipert Galery, New York 1993, il. 20). W swej ekspertyzie Barbara Brus-Malinowska i Jerzy Malinowski wysnuwają przypuszczenie, iż obraz był własnością Nika Mazarakiego, Greka, wielkiego mecenasa i kolekcjonera dzieł Menkesa.