Harmonijna kompozycja, zgaszone kolory, przestrzeń to cechy charakterystyczne dla pejzażowego malarstwa Pieńkowskiego. W czasie I wojny światowej artysta znalazł się w Rosji, a po jej zakończeniu wrócił do Krakowa, gdzie w 1918 objął profesurę w Akademii Sztuk Pięknych. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" biorąc udział w wystawach Towarzystwa. Wystawiał dużo i często m.in. w TPSP w Krakowie, w salonie Aleksandra Krywulta, TZSP i Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie. W roku 1925 odbył podróż do Brazylii. W 1929 otrzymał złoty medal na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu.