Helena Krajewska w latach 1928-1929 uczyła się w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku w Krakowie, zaś w okresie 1929-1934 studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych malarstwo w pracowniach Miłosza Kotarbińskiego i Feliksa Szczęsnego Kowarskiego, a grafikę u Władysława Skoczylasa, Leona Wyczółkowskiego i Edwarda Czerwińskiego. Ukończyła również studium pedagogiczne. Od czasów studenckich związana była z ruchem lewicowym. Od 1935 roku do wybuchu wojny działała w ugrupowaniu artystycznym Czapka Frygijska. Brała udział w licznych wystawach indywidualnych organizowanych wspólnie z mężem Juliuszem Krajewskim. Prace artystki pokazywano też na licznych wystawach zbiorowych. Jej twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe, grafikę, ilustrację książkową i plakat. W latach 30-tych wykonywała kompozycje zaangażowane społecznie. Po wojnie artystka aktywnie uczestniczyła w tworzeniu sztuki realizmu socjalistycznego. Częstymi tematami jej prac byli ludzie, ich losy i praca, a także pejzaże i martwe natury. Prowadziła także działalność publicystyczną zajmując stanowisko redaktora naczelnego "Przeglądu Artystycznego". W 1961 roku wraz z mężem założyła Grupę Malarzy Realistów.
Prezentowana praca jest późnym obrazem artystki i przedstawia widok podgórskich pól malowany zdecydowanymi, krótkimi pociągnięciami pędzla. Gama barwna jest bogata, lecz przygaszona z dominującymi tonami zieleni i brązów.