Marceli Harasimowicz kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1873-1879, w akademiach w Wiedniu u K. Wurzingera oraz w Monachium u W. Lindenschmita. W 1885 roku zamieszkał we Lwowie. Artysta na początku swojej twórczości malował portrety, ale od 1890 roku malował głównie pejzaże. Wyspecjalizował się w krajobrazach podmokłych terenów, ukazywanych o zachodzie słońca. Chętnie malował motywy z Podhala, Huculszczyzny i z wybrzeża. Swoje obrazy wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie i w Krakowie. Współorganizował we Lwowie szkołę rysunku dla kobiet, a następnie szkołę ogólną malarstwa. W latach 1907-1931 sprawował funkcję kustosza w Galerii Miejskiej (późniejszej Narodowej) we Lwowie.
Wszystkie cztery obrazy pochodzą z jednej kolekcji.