Stefan WEGNER (1901-1965)
Malarz, rysownik, grafik, dekorator wnętrz, teoretyk sztuki. Studia artystyczne w latach 1922-1927 w krakowskiej ASP m.in. u W. Jarockiego i J. Pankiewicza. W 1930 zamieszkał na stałe w Łodzi i uczestniczył w powołaniu ZPAP. W 1931 nawiązał kontakty ze Strzemińskim, który wprowadził go w krąg polskiej awangardy. Po wojnie współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie ASP im. Wł. Strzemińskiego) w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana, a w latach 1949-50 rektora. W początkowej fazie twórczości Wegner stosował impresjonistyczną technikę, później nawiązywał do kubizmu i abstrakcjonizmu. Po 1949 włączył się w nurt realizmu socjalistycznego. W połowie lat 50-tych wrócił do formuły postkubistycznej.
Olej, płótno, 70 x 90 cm,
sygn. p.d.: S. Wegner.
Stefan WEGNER (1901-1965)
Malarz, rysownik, grafik, dekorator wnętrz, teoretyk sztuki. Studia artystyczne w latach 1922-1927 w krakowskiej ASP m.in. u W. Jarockiego i J. Pankiewicza. W 1930 zamieszkał na stałe w Łodzi i uczestniczył w powołaniu ZPAP. W 1931 nawiązał kontakty ze Strzemińskim, który wprowadził go w krąg polskiej awangardy. Po wojnie współorganizował Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych (obecnie ASP im. Wł. Strzemińskiego) w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dziekana, a w latach 1949-50 rektora. W początkowej fazie twórczości Wegner stosował impresjonistyczną technikę, później nawiązywał do kubizmu i abstrakcjonizmu. Po 1949 włączył się w nurt realizmu socjalistycznego. W połowie lat 50-tych wrócił do formuły postkubistycznej.