Malarz i grafik. Studiował w Szkole Wieczorowej Rysunku i Malarstwa S. Andrzejewskiego w Łodzi (1924-1926), w szkole M. Trębacza i A. Rychtarskiego (1926-1928) oraz w pracowni W. Strzemińskiego (1928-1930). W latach 30. należał do środowiska łódzkiej lewicy plastycznej, propagującej funkcjonalizm w sztuce i opierającej się na doświadczeniach kubizmu. Przed wojną wystawiał w Warszawie, Krakowie i Lwowie; po wojnie na wystawach okręgowych i ogólnopolskich, m.in. Wystawie Malarstwa w warszawskim Muzeum Narodowym (1961/62). Był wykładowcą łódzkiej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych. Malował pejzaże (m.in. obiekty przemysłowe), martwe natury, portrety. Prace w Muzeum Sztuki w Łodzi.

Obraz o ciekawej fakturze, uzyskanej nakładaniem farby szpachelką. Interesująco rozwiązany pod względem kompozycyjnym, łączy w sobie malarskość plam barwnych z rysunkowymi konturami zabudowy. Jest to niezwykła synteza abstrakcji, realizmu, kubizmu, a nawet impresjonizmu.