Malarz, rze¼biarz, grafik. Matką jego była Jadwiga Gorzołka z Istebnej, ojcem Paweł Wałach z Gródka. W 1898 rozpoczął naukę w Gimnazjum Polskim w Cieszynie, gdzie zwrócił na siebie uwagę swym talentem i skierowany został do Szkoły Rze¼biarskiej w Zakopanem, gdzie uczył się rze¼by u prof. Nalborczyka (1901-903). W latach 1903-1909 studiował w krakowskiej Akademii pod kierunkiem Józefa Mehoffera, Juliana Fałata, Ferdynanda Ruszczyca i Jana Stanisławskiego. Kontynuował naukę w Paryżu w Akademii Julien`a i w Szkole Sztuk Pięknych (1909-1911). Po zakończeniu studiów, w podróży powrotnej do kraju, zwiedził Rzym, Wenecję, Bolonię, Neapol, Norymbergę oraz Pragę. W 1913 roku został powołany do wojska austriackiego. Służbę wojskową odbył na stanowisku malarza i medaliera pułkowego. Wykonywał mapy, portrety wojskowych, sceny batalistyczne (np. Bitwa pod Gorlicami, 1915). Po wojnie został odznaczony złotym krzyżem za waleczność. W następnym okresie w swoich pracach nawiązywał do tematów związanych z patriotycznym odrodzeniem Śląska Cieszyńskiego (np. Wkroczenie wojsk polskich do Cieszyna, Wiec w Jabłonkowie). Po powrocie osiadł w rodzinnej Istebnej, z tą miejscowością związał dalsze życie i twórczość, dokumentując życie jej mieszkańców. Powrót do Istebnej zapoczątkował nowy okres w jego twórczości - malował przede wszystkim pejzaże, sceny ludowe, liczne portrety górali, a także polichromie kościołów parafialnych w Istebnej i Wiśle. Zajmował się również rze¼bą, zwłaszcza w drewnie i glinie, ale jego pó¼niejszą twórczość zdominowały drzeworyty, które tworzył od około 1932 r. za namową Jerzego Warchałowskiego - krytyka sztuki, jego mecenasa i przyjaciela. Wałach jest również autorem witraży dla kościoła w Jedliczach i kościoła jezuitów Krakowie, a także wielu kompozycji religijnych.
Artysta zmarł w 1979 roku w swojej pracowni. Dziś znajduje się tam Muzeum Biograficzne Jana Wałacha, nad którym opiekę sprawuje córka artysty, Barbara.