Syn i uczeń Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Początkowo studiował na Wydziale Architektury w Technische Hochschule w Monachium (1902-03), potem kształcił się w monachijskiej pracowni S. Hollosy`ego, Academié Julian i Academie Vitti. Najczęstszymi tematami podejmowanymi przez artystę były portrety i pejzaże. Twórca prowadził aktywną działalność wystawienniczą. W roku 1932 odbyła się jego indywidualna wystawa w warszawskim TPSP. Czesław Wierusz-Kowalski był również nauczycielem oraz działaczem kultury. Od roku 1921 był kierownikiem Oddziału Kultury i Ochrony Zabytków w Departamencie Oświaty Litwy Środkowej, piastował również stanowisko prezesa Międzyzwiązkowej Komisji Kulturalno-Artystycznej. Był współzałożycielem oraz redaktorem wileńskiego miesięcznika "Południe". Współtworzył powstały w roku 1937 Instytut Rzemieślniczy przy Wileńskiej Izbie Rzemieślniczej. W latach 1948-56 wykładał rysunek w szkołach średnich Trójmiasta, tam też współorganizował BWA. Współpracował przy ochronie zabytków, m.in. z Muzeum Kaszubskim w Kartuzach. Był też współorganizatorem Towarzystwa Popierania Folkloru Kaszubskiego.