Wiosnę i lato roku 1910 spędził artysta na Huculszczyźnie odwiedzając m.in. Jaremcze, Jabłonki, Worochtę. Oferowany Pejzaż letni jest jednym z 60 dzieł, które tam wówczas powstały. Artysta często posługiwał się techniką malarską łączącą akwarelę z pastelem, o której tak mówił "W Jaremczu pejzaże, akwarele barwne, a na to pastel. Trzeba było wiedzieć, jak te kolory łączyć, np. na czerwonym tle zielonym kolorem. Makarewicz mówił: Jak ty to łączysz?" (oprac. M. Twarowska, Leon Wyczółkowski. Listy i wspomnienia, Wrocław 1960, s. 107)

Leon Wyczółkowski swoją edukację artystyczną rozpoczął w wieku siedemnastu lat w warszawskiej Klasie Rysunkowej u W. Gersona. Naukę kontynuował w Akademii monachijskiej u A. Wagnera (1875-77) i u J. Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1877-79). Po studiach mieszkał we Lwowie, Warszawie, w Krakowie gdzie w l. 1895-1911 piastował stanowisko profesora tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych, i od 1929 r. w Poznaniu. Stamtąd często wyjeżdżał do swojego majątku w Gościeradzu na skraju Borów Tucholskich i do Warszawy, gdzie od 1934 r. był profesorem katedry grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Odbywał liczne podróże po kraju; w latach 1885-94 przebywał na ziemiach Podola i Ukrainy (wyjeżdżał tam wielokrotnie w latach późniejszych) i po Europie, gdzie odwiedził m.in. Paryż, Włochy, Hiszpanię, Holandię i Anglię. Był jednym z członków założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. W swojej twórczości podejmował wiele tematów: malował krajobrazy, pejzaże architektoniczne, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury, w tym szczególnie często kwiaty i drzewa. Posługiwał się techniką olejną, pastelem i akwarelą. Był znakomitym grafikiem.