Henryk Szczygliński w 1897 roku wstąpił do Szkoły Rysunkowej W. Wołczańskiego w Łodzi. Następnie studiował malarstwo w Monachium u S. Grocholskiego i A. Az˙bgo, a w latach 1899-1904 i 1906-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Malczewskiego, T. Axentowicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. Od 1908 roku mieszkał w Warszawie. Malował sceny rodzajowe, nokturny i pejzaże. Zwłaszcza w pejzażach ujawniał się silny wpływ mistrza malarstwa pejzażowego J. Stanisławskiego. Krajobrazy Szczyglińskiego były zawsze cenione i dla oryginalnego doboru motywów, i dla śmiałej maniery artysty, który wychodząc z realistycznego ujęcia zdążał ku daleko idącej samodzielności koloru i ku prawie pełnej syntezie formy.
olej, tektura; 50 x 39 cm;
sygnowany po prawej stronie u dołu: H. Szczygliński
Henryk Szczygliński w 1897 roku wstąpił do Szkoły Rysunkowej W. Wołczańskiego w Łodzi. Następnie studiował malarstwo w Monachium u S. Grocholskiego i A. Az˙bgo, a w latach 1899-1904 i 1906-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u J. Malczewskiego, T. Axentowicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego. Od 1908 roku mieszkał w Warszawie. Malował sceny rodzajowe, nokturny i pejzaże. Zwłaszcza w pejzażach ujawniał się silny wpływ mistrza malarstwa pejzażowego J. Stanisławskiego. Krajobrazy Szczyglińskiego były zawsze cenione i dla oryginalnego doboru motywów, i dla śmiałej maniery artysty, który wychodząc z realistycznego ujęcia zdążał ku daleko idącej samodzielności koloru i ku prawie pełnej syntezie formy.