Wiktor Korecki studiował w Szkole Rysunkowej N. I. Muraszki w Kijowie. W roku 1921 przeniósł się do Warszawy, gdzie otworzył własną pracownię, która spłonęła wraz z jego dorobkiem podczas Powstania Warszawskiego. Wielokrotnie prezentował swoje prace na wystawach w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W 1946 roku zamieszkał pod Warszawą, najpierw w Komorowie, później w Milanówku. Na jego twórczość wpłynęło malarstwo J. Chełmońskiego i J. Rapackiego. Malował farbami olejnymi. Jego nastrojowe krajobrazy emanujące spokojem cieszyły się zawsze dużą popularnością. Najczęstsze motywy to: leśne i nadwodne, wrzosowiska, łąki, zamglone rozlewiska, wioski, leśne drogi, chaty i młyny, często w zimowej scenerii bądź o zachodzie słońca.