Władysław Galimski studiował malarstwo w akademii petersburskiej u P. Czystiakowa, K. Klodta i W.W. Wereszczagina w latach 1880-1888. Za prace studenckie otrzymał 6 srebrnych medali, a na zakończenie studiów - złoty medal. Odbył podróże od Bliskiego Wschodu aż do Ameryki, był na Uralu i na Syberii. W 1893 roku uzyskał tytuł akademika za dzieło W sosnowym lesie. Od 1893 roku mieszkał w Kijowie. Tutaj, wraz z W. Kotarbińskim, J. Stanisławskimi i E. Wrzeszczem, zorganizował towarzystwo artystyczne i założył prywatną szkołę rysunkowo-malarską, którą w 1917 roku przekształcono w polską Szkołę Sztuk Pięknych. Od 1924 do 1932 roku wykładał w liceum w Krzemieńcu. W jego malarstwie dominowały krajobrazy i sceny rodzajowe. Były to nastrojowe widoki, pejzaże wsi i miast. Posługiwał się techniką olejną i pastelową. Brał udział w wystawach petersburskich w latach 1885-1889, 1891, 1893, w Kijowie w latach 1893-1925. Wystawiał jako członek Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych na salonach w Warszawie w latach 1900-1928, a także w Chicago, Charkowie i w Odessie.