Stefan Filipkiewicz, malarz pejzażysta, uznawany za jednego z najzdolniejszych uczniów Stanisławskiego. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905 r.) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908 r.). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym.
Najczęściej tematyką jego prac były pejzaże z Podhala i Tatr, a latach późniejszych również nadmorskie. Malował także martwe natury i zajmował się grafiką. Prezentowany obraz przedstawia pejzaż górski. Dominuje w nim plama zieleni łąki z fragmentem gałęzi drzewa z lewej strony, w głębi zaś widoczny jest zarys ciemnego lasu i obły stok góry. Obok lasu widoczne wierzchołki dachów dwóch chałup. Wedle orzeczenia znajdującego się na odwrocie obrazu, zarówno charakterystyczna ciężka tonacja kolorystyczna, jak i temat pejzażu oraz technika malowania, wskazują, że jest to dzieło Filipkiewicza. Obraz należy zaliczyć do wczesnego okresu twórczości artysty i można go datować na pierwszą ćwierć XX wieku.
Olej, płótno; 43,5 x 58 cm
Sygnowany p. d.: Sfefan Filipkiewicz
Na odwrocie napis: N° 6. Obok orzeczenie mgr Leszka Ludwikowskiego, biegłego sądowego w zakresie dzieł sztuki oraz konserwacji zabytków, wydane 6 lipca 1972 roku w Krakowie.
Stefan Filipkiewicz, malarz pejzażysta, uznawany za jednego z najzdolniejszych uczniów Stanisławskiego. Studiował w latach 1900-1907 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego i Józefa Pankiewicza. W 1913-14 nauczał malarstwa dekoracyjnego w Wyższej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1930 roku został wykładowcą krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w 1937 roku profesorem tej uczelni. Należał do wiedeńskiej Secesji (od 1905 r.) i do Towarzystwa Sztuka (od 1908 r.). W czasie I wojny światowej służył w Legionach, a w czasie II wojny działał w konspiracji. Zginął w obozie koncentracyjnym.
Najczęściej tematyką jego prac były pejzaże z Podhala i Tatr, a latach późniejszych również nadmorskie. Malował także martwe natury i zajmował się grafiką. Prezentowany obraz przedstawia pejzaż górski. Dominuje w nim plama zieleni łąki z fragmentem gałęzi drzewa z lewej strony, w głębi zaś widoczny jest zarys ciemnego lasu i obły stok góry. Obok lasu widoczne wierzchołki dachów dwóch chałup. Wedle orzeczenia znajdującego się na odwrocie obrazu, zarówno charakterystyczna ciężka tonacja kolorystyczna, jak i temat pejzażu oraz technika malowania, wskazują, że jest to dzieło Filipkiewicza. Obraz należy zaliczyć do wczesnego okresu twórczości artysty i można go datować na pierwszą ćwierć XX wieku.