Pejzaż alpejski z jeziorem należy do większego zespołu prac Maleckiego - powstałych na przełomie lat 80. i 90. XIX w. - obrazów i rysunków przedstawiających krajobrazy alpejskie, w których dostrzec można drobne postacie turystów.

Prace te wyróżniają się ekspresyjną techniką malarską, w której niespokojny dukt pędzla i słoneczne światło ślizgające się po kamieniach wydobywa rzeźbiarskie formy skalistych zboczy, utrzymane w tonacji od bieli, poprzez żółcienie, jasne i ciemne brązy, róż i błękit aż po ciemne zielenie. Symfonia kolorów, którymi posłużył się artysta, świadczy, że - mimo choroby i trudności, jakich wówczas doświadczał - pozostał otwarty na nowinki sztuki europejskiej. /.../ artysta ciągle zaskakuje /.../ zmienił on tu dynamikę techniki malarskiej, wyciszył ją, posługując się pierzastymi pociągnięciami pędzla, przypominającymi jego wcześniejsze finezyjne kreski ołówkowe.
(A. Oborny, Poeta pejzażu, [w:] Władysław Aleksander Malecki 1836-1900, Katalog wystawy monograficznej przygotowanej pod kier. Alojzego Obornego, Kielce 1999, s. 47; por. także ilustracje do nr. kat. 21, 25, 64, 66-69, 72-78.)

05
Władysław MALECKI (1836 - 1900)

PEJZAŻ ALPEJSKI Z JEZIOREM, ok. 1890

olej, papier naklejony na tekturę
17,3 x 22,3 cm (papier), 18,5 x 23,6 cm (tektura)
sygn. l.d.: Malecki
Na odwrocie nalepka wystawy w TZSP (druk, tusz) o treści: 08784 Autor Malecki 08784 | Tytuł pejzaż Rodzaj dzieła ol. | Cena ... Właściciel [nazwisko wyskrobane] Data ... | [słowo nieczytelne]

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Pejzaż alpejski z jeziorem należy do większego zespołu prac Maleckiego - powstałych na przełomie lat 80. i 90. XIX w. - obrazów i rysunków przedstawiających krajobrazy alpejskie, w których dostrzec można drobne postacie turystów.

Prace te wyróżniają się ekspresyjną techniką malarską, w której niespokojny dukt pędzla i słoneczne światło ślizgające się po kamieniach wydobywa rzeźbiarskie formy skalistych zboczy, utrzymane w tonacji od bieli, poprzez żółcienie, jasne i ciemne brązy, róż i błękit aż po ciemne zielenie. Symfonia kolorów, którymi posłużył się artysta, świadczy, że - mimo choroby i trudności, jakich wówczas doświadczał - pozostał otwarty na nowinki sztuki europejskiej. /.../ artysta ciągle zaskakuje /.../ zmienił on tu dynamikę techniki malarskiej, wyciszył ją, posługując się pierzastymi pociągnięciami pędzla, przypominającymi jego wcześniejsze finezyjne kreski ołówkowe.
(A. Oborny, Poeta pejzażu, [w:] Władysław Aleksander Malecki 1836-1900, Katalog wystawy monograficznej przygotowanej pod kier. Alojzego Obornego, Kielce 1999, s. 47; por. także ilustracje do nr. kat. 21, 25, 64, 66-69, 72-78.)