Prezentowane akwarele są swoistym zapisem chwili, nastroju, wytworem wyobraźni, artystyczną grą delikatnych, miejscami rozmytych plam barwnych naniesionych na fantazyjne konstrukcje narysowane cienką ciemną kreską. Są wizjami z pogranicza jawy i snu, ulotnymi a jednocześnie intrygującymi, bliskimi w swej poetyce rysunkowi Dziecięcy sen o architekturze P. Klee. Jego sztuka pozostała całkowicie autonomiczna, ignorująca aktualne mody. Kompozycje malarskie, uderzające lekkością i ulotnością barw, przygotowywał bardzo precyzyjnie: najpierw wykonywał rysunkowe siatki robocze na kalce technicznej, następnie akwarelowe studia, które przenosił na płótno powiększając do odpowiedniej skali. Jego prace robią wrażenie tajemniczych, wizyjnych struktur przestrzennych (aktywnie wykorzystujących pustkę), imaginacyjnych pejzaży, refleksów archaicznej roślinności. Można by je nazwać osobistym "katalogiem bytów lotnych", prywatnym opisem "roślin ziemi i królestwa powietrza". Cechuje je poza tym swobodna, urywana kreska.