Stanisław Kamocki studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1891-1900, pod kierunkiem m. in.: L. Wyczółkowskiego, J. Malczewskiego, J. Stanisławskiego. W następnych latach podróżował po Europie; zwiedził Włochy, Niemcy, Szwajcarię. Krótko studiował w Paryżu. Na stałe mieszkał w Krakowie, gdzie początkowo wykładał w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet M. Niedzielskiej, następnie prowadził katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych. Pod koniec życia osiedlił się w Zakopanem. Twórca aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym, należał do wielu stowarzyszeń, m. in.: Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, wiedeńskiej "Secesji", warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Brał także udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych. Zadebiutował w 1899 r. w Zachęcie. Kamocki - jeden z najwybitniejszych uczniów Stanisławskiego, konsekwentnie kontynuował program swego mistrza, zarówno w twórczości, jak i działalności pedagogicznej. Koncentrował się na przedstawieniach pejzażowych malując przeważnie w plenerze.