Studiował w krakowskiej ASP (1926-33) u W. Jarockiego, S. Kamockiego i I. Pieńkowskiego oraz w jej Oddziale Paryskim u J. Pankiewicza (1933/34). W latach 30. należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Po 2. wojnie światowej był profesorem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Współtworzył "Grupę Toruńską" (1958), wystawiał z nią i był jej najważniejszym przedstawicielem. Malował w duchu koloryzmu przede wszystkim pejzaże, ale także martwe natury i portrety, a po 1955 r. kompozycje kubistyczne i abstrakcyjne. Pejzaże w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.