Edukację artystyczną rozpoczął w l. 1904-1911 w krakowskiej ASP, początkowo pod kierunkiem F. Cynka, następnie w graficznej pracowni J. Pankiewicza. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił w Paryżu w l. 1908-1909. Studia rozszerzył w Akademie für Graphische Künste und Buchgewerbe w Lipsku; naukę kontynuował w Académie Colarossi w Paryżu, gdzie w 1911 r. osiadł na wiele lat. Rubczak wszedł do grona założycieli Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu ukonstytuowanego w 1911 r. W 1915 r. został członkiem Towarzystwa Polskiego Literacko-Artystycznego. W 1917 r. otworzył w Paryżu własną szkołę grafiki. Motywów do zobrazowania dostarczały mu pobyty w Rouen, Chartres, miasteczkach Normandii, Bretanii i południowej Francji, podbnie jak podróże do Włoch, Holandii i Hiszpanii. Po powrocie do Krakowa w 1924 r. podjął pracę pedagogiczną w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku L. Mehofferowej. W l. 1931-1932 pełnił funkcję asystenta w katedrze grafiki ASP. Twórczość malarska Rubczaka była nierozłącznie związana z francuskim postimpresjonizmem promowanym na polskim grunie przez Pankiewicza. Począwszy od przełomu XIX i XX wieku artysta wielokrotnie podejmował w swej twórczości graficznej motyw sadu. Służył on przede wszystkim oddaniu emanującej z natury melancholii, natury obserwowanej zazwyczaj jesienią lub zimą, w porze zmierzchu lub nocą. Stąd szczególnie przydatny stosowany w pracach graficznych efekt sfumato i świetlnego "mżenia". Natomiast w prezentowanej akwareli sad ujęty został w pełnym blasku dnia, zaś malarz skupił swoją uwagę na oddaniu efektów luministycznych. Urzeka jego charakterystyczny rysunek, szczególnie w kruchych liniach pni i gałęzi drzew tworzących dekoracyjne układy i przywodzących na myśl podziwianą przez artystę sztukę Japonii.