W latach 1969-1970 w malarstwie Rajmunda Ziemskiego dominuje charakterystyczny typ obrazu z motywem oczu patrzących wprost, umieszczonych w górnej partii kompozycji. Pole obrazu dopełnione jest dołem przez postrzępione, zwisające formy, przypominające wypustki średniowiecznego (lub kościelnego) sztandaru. Mimo tych określonych, dających się nazwać elementów (oczy, sztandar) prace konsekwentnie tytułowane są jako „Pejzaże”. Określenie to pozostanie – bez względu na użyte motywy – stałym tytułem prac Ziemskiego do końca. Por. katalog Rajmund Ziemski. Malarstwo, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010, płyta CD z reprodukcjami oeuvre malarskiego artysty, poz. 302-315 (1969) i większość z zakresu 319-341 (1970). W 1971 ten typ obrazowania w twórczości Ziemskiego zanika.
tusz pióro, pędzel, gwasz, akwarela, papier żeberkowy z filigranem, 62,5 x 48,5 cm
sygn. tuszem l.d.: RAJMUND ZIEMSKI, p.d.: 24-III-70
W latach 1969-1970 w malarstwie Rajmunda Ziemskiego dominuje charakterystyczny typ obrazu z motywem oczu patrzących wprost, umieszczonych w górnej partii kompozycji. Pole obrazu dopełnione jest dołem przez postrzępione, zwisające formy, przypominające wypustki średniowiecznego (lub kościelnego) sztandaru. Mimo tych określonych, dających się nazwać elementów (oczy, sztandar) prace konsekwentnie tytułowane są jako „Pejzaże”. Określenie to pozostanie – bez względu na użyte motywy – stałym tytułem prac Ziemskiego do końca. Por. katalog Rajmund Ziemski. Malarstwo, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2010, płyta CD z reprodukcjami oeuvre malarskiego artysty, poz. 302-315 (1969) i większość z zakresu 319-341 (1970). W 1971 ten typ obrazowania w twórczości Ziemskiego zanika.