Do obrazu dołączone jest potwierdzenie autentyczności wystawione przez Adama Konopackiego 16 XI 2021 roku.
Pochodzenie: Praca pochodzi z kolekcji Zygmunta Mycielskiego, kompozytora i przyjaciela Józefa Czapskiego, któremu została ofiarowana osobiście przez malarza. Następnie wraz z korespondencją artystów trafiła do kolekcji prywatnej w Krakowie, a w 2021 roku do kolekcji prywatnej w Warszawie.
Prezentowany pejzaż jest ciekawym przykładem z wczesnego, mało znanego, okresu twórczości Czapskiego, pozostającego wówczas pod silnym wpływem kapistów.
Pejzaż odznacza się dozą „przypadkowości“ wyboru, kompozycja z wertykalnym narastaniem planów wywołujących efekt „umowności“ / iluzji perspektywy powietrznej, kolorystyka tworzona przez delikatnie – „akwarelowo“ – „zorkiestrowaną“ gamę tonacji ciepłych, „rozegrana“ na szerokiej palecie brązów – subtelnie ożywiana elementami czerwieni, szarawego błękitu i ciemnych zieleni, pozostawienie niezamalowanej partii podobrazia – tworzącej efekt „otwarcia przestrzeni“. [...] „Akwarelowy“ charakter obrazu, delikatne, powtarzane pociągnięcia pędzla, wykazują bliski wpływ oddziaływania wzajemnego kolonii polskich artystów z Komitetu Paryskiego (tzw. kapistów).
Z ekspertyzy A. Konopackiego
olej, kredka, płótno
45,7 x 32,7 cm;
sygn. p.d.: JÓZEF CZAPSKI | 1929
Do obrazu dołączone jest potwierdzenie autentyczności wystawione przez Adama Konopackiego 16 XI 2021 roku.
Pochodzenie: Praca pochodzi z kolekcji Zygmunta Mycielskiego, kompozytora i przyjaciela Józefa Czapskiego, któremu została ofiarowana osobiście przez malarza. Następnie wraz z korespondencją artystów trafiła do kolekcji prywatnej w Krakowie, a w 2021 roku do kolekcji prywatnej w Warszawie.
Prezentowany pejzaż jest ciekawym przykładem z wczesnego, mało znanego, okresu twórczości Czapskiego, pozostającego wówczas pod silnym wpływem kapistów.
Pejzaż odznacza się dozą „przypadkowości“ wyboru, kompozycja z wertykalnym narastaniem planów wywołujących efekt „umowności“ / iluzji perspektywy powietrznej, kolorystyka tworzona przez delikatnie – „akwarelowo“ – „zorkiestrowaną“ gamę tonacji ciepłych, „rozegrana“ na szerokiej palecie brązów – subtelnie ożywiana elementami czerwieni, szarawego błękitu i ciemnych zieleni, pozostawienie niezamalowanej partii podobrazia – tworzącej efekt „otwarcia przestrzeni“. [...] „Akwarelowy“ charakter obrazu, delikatne, powtarzane pociągnięcia pędzla, wykazują bliski wpływ oddziaływania wzajemnego kolonii polskich artystów z Komitetu Paryskiego (tzw. kapistów).
Z ekspertyzy A. Konopackiego