Proweniencja: Galerie Marek, Paryż, 1987 Kolekcja Ewa i Wojtek Fibak Kolekcja prywatna, Paryż
Wystawa: Exposé à l’Académie des Beaux-arts de Cracovie, 1911, n°62.
Malarstwo polskie w zbiorach Ewy i Wojtka Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja - 9 sierpnia 1992 - Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia - 25 października 1992, reprodukcja s. 136. Jan Rubzak jest polskim malarzem, rysownikiem i grafikiem z École de Paris. Urodził się w 1884 roku w Stanisławowie. W latach 1904-1911 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Floriana Cynka i Józefa Pankiewicza. Następnie dołączył do Akademii Sztuk Wizualnych w Lipsku, a potem do Académie Colarossi w Paryżu. Odbył ważne podróże do Bretanii i Normandii, gdzie tworzył zachwycające pejzaże nadmorskie i ujawniał swoje talenty kolorysty. W 1915 roku współzałożył Towarzystwo Artystów Polskich. W 1917 roku otworzył własną szkołę rysunku w Paryżu. Malarz postanowił wrócić do Polski w 1924 roku i uczył malarstwa oraz rysunku; ponadto współzałożył gildę artystów „Jednorog”. W latach 1931-1932 Rubczak pracował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako asystent Jana Wojnarskiego. W tym samym czasie został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1942 roku został uwięziony przez Gestapo i zmarł w Auschwitz. To rzadkie dzieło, wykonane Ok. 1910 roku, pochodzi z najwcześniejszego okresu malarza, gdy był jeszcze uczniem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Mieszka w stylu postimpresjonistycznym; artysta przyswoił sobie lekcje Cézanne’a i swojego mistrza Józefa Pankiewicza, ujawniając się jako doskonały pejzażysta i kolorysta.
1910, Olej na płótnie, 38 x 46 cm,
Sygn. p.d. „Rubczak Jan”, Na odwrociu na blejtramie etykieta z wystawy w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w 1911, napis odręczny „1911 Rubczak Jan n°62 ..."
Proweniencja: Galerie Marek, Paryż, 1987 Kolekcja Ewa i Wojtek Fibak Kolekcja prywatna, Paryż
Wystawa: Exposé à l’Académie des Beaux-arts de Cracovie, 1911, n°62.
Malarstwo polskie w zbiorach Ewy i Wojtka Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie, 23 maja - 9 sierpnia 1992 - Muzeum Narodowe w Poznaniu, 22 sierpnia - 25 października 1992, reprodukcja s. 136. Jan Rubzak jest polskim malarzem, rysownikiem i grafikiem z École de Paris. Urodził się w 1884 roku w Stanisławowie. W latach 1904-1911 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Floriana Cynka i Józefa Pankiewicza. Następnie dołączył do Akademii Sztuk Wizualnych w Lipsku, a potem do Académie Colarossi w Paryżu. Odbył ważne podróże do Bretanii i Normandii, gdzie tworzył zachwycające pejzaże nadmorskie i ujawniał swoje talenty kolorysty. W 1915 roku współzałożył Towarzystwo Artystów Polskich. W 1917 roku otworzył własną szkołę rysunku w Paryżu. Malarz postanowił wrócić do Polski w 1924 roku i uczył malarstwa oraz rysunku; ponadto współzałożył gildę artystów „Jednorog”. W latach 1931-1932 Rubczak pracował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie jako asystent Jana Wojnarskiego. W tym samym czasie został członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1942 roku został uwięziony przez Gestapo i zmarł w Auschwitz. To rzadkie dzieło, wykonane Ok. 1910 roku, pochodzi z najwcześniejszego okresu malarza, gdy był jeszcze uczniem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Mieszka w stylu postimpresjonistycznym; artysta przyswoił sobie lekcje Cézanne’a i swojego mistrza Józefa Pankiewicza, ujawniając się jako doskonały pejzażysta i kolorysta.