„… prace Orłowskiego wydają się w ciągłej rozmowie z historią rzeźby, kwestionując rolę materiału, jego miejsca, znaczenia i wartości w dzisiejszych czasach. Powtarzającym się motywem w praktyce Orłowskiego jest koń i jeździec, para która nieuchronnie przywodzi na myśl wszechobecne pomniki konne które niegdyś upamiętniały sławnych mężczyzn na plecach koni, szarżujących do bitw dziś już dawno zapomnianych. Pomnik konny, niegdyś niezwykle trudny do wykonania, gdzie ciężka waga rzeźby rozkładała się na eleganckich i smukłych nogach konia, był wyznacznikiem umiejętności rzeźbiarza. W pracach Orłowskiego, pomnik konny już nie funkcjonuje, aby uczcić czyjąś pamięć (albo propagandować idee). Poprzez cyfrowe tłumaczenie form, jego rzeźby zadają pytania na temat stabilności i konstrukcji historii.”

Laura Stowell o Pawle Orłowskim