W 1938 r. rozpoczęła naukę w krakowskiej ASP, studiując pod kierunkiem P. Dadleza. W latach 1940-41 kontynuowała studia u prof. F. Pastucha w Kunstgewerbeschule. Po zakończeniu wojny wróciła na ASP i uczęszczała do pracowni E. Eibischa oraz W. Taranczewskiego. Dyplom uzyskała w 1955 r. W latach 1942-43 brała czynny udział w pracach teatru konspiracyjnego Tadeusza Kantora. Od 1958 r. jest członkinią Grupy Krakowskiej. W 1948 r. rozpoczęła pracę dydaktyczną w krakowskiej ASP, a w roku 1980 została mianowana profesorem zwyczajnym. Jest jedną z najciekawszych artystek II połowy XX wieku. Jej twórczość określana jest mianem ezoteryczno-magicznej. Artystkę fascynuje, jak sama pisze: To, co jest zmienne, nieuchwytne, rozgrywające się w różnych planach, istniejące w różnych czasach, kojarzone w wyobraźni nie tylko jako obrazy, ale jako znaki, symbole, zapisy; cała domena muzyki, poznawalnej jedynie w czasie(...).
Janina Kraupe-Świderska kilkakrotnie reprezentowała Polskę na wystawach międzynarodowych: Biennale Sztuki w Saõ Paulo (1965), Biennale Sztuki w Wenecji (1952, 1978), EXPO w Sewilli (1992).
Otrzymała wiele nagród artystycznych, między innymi: kilkakrotnie medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złotą Odznakę Związku Polskich Artystów Plastyków (1977), Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1984), Nagrodę Miasta Krakowa (1997). W ostatnich latach odbyły się dwie wystawy podsumowujące dorobek artystki; przygotowały je: poznańskie: ABC Gallery oraz Galeria Miejska Arsenał (2003), a także krakowskie Muzeum Narodowe (2006); z obu okazji wydano obszerne katalogi. W Krakowie ponadto z okazji 85. urodzin malarki uhonorowano ją Medalem Akademii Sztuk Pięknych.
olej, płótno, 100 x 70 cm
sygn. p. d.: J. Kraupe
dat. 2001 na odwrociu
W 1938 r. rozpoczęła naukę w krakowskiej ASP, studiując pod kierunkiem P. Dadleza. W latach 1940-41 kontynuowała studia u prof. F. Pastucha w Kunstgewerbeschule. Po zakończeniu wojny wróciła na ASP i uczęszczała do pracowni E. Eibischa oraz W. Taranczewskiego. Dyplom uzyskała w 1955 r. W latach 1942-43 brała czynny udział w pracach teatru konspiracyjnego Tadeusza Kantora. Od 1958 r. jest członkinią Grupy Krakowskiej. W 1948 r. rozpoczęła pracę dydaktyczną w krakowskiej ASP, a w roku 1980 została mianowana profesorem zwyczajnym. Jest jedną z najciekawszych artystek II połowy XX wieku. Jej twórczość określana jest mianem ezoteryczno-magicznej. Artystkę fascynuje, jak sama pisze: To, co jest zmienne, nieuchwytne, rozgrywające się w różnych planach, istniejące w różnych czasach, kojarzone w wyobraźni nie tylko jako obrazy, ale jako znaki, symbole, zapisy; cała domena muzyki, poznawalnej jedynie w czasie(...).
Janina Kraupe-Świderska kilkakrotnie reprezentowała Polskę na wystawach międzynarodowych: Biennale Sztuki w Saõ Paulo (1965), Biennale Sztuki w Wenecji (1952, 1978), EXPO w Sewilli (1992).
Otrzymała wiele nagród artystycznych, między innymi: kilkakrotnie medale Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Złotą Odznakę Związku Polskich Artystów Plastyków (1977), Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki (1984), Nagrodę Miasta Krakowa (1997). W ostatnich latach odbyły się dwie wystawy podsumowujące dorobek artystki; przygotowały je: poznańskie: ABC Gallery oraz Galeria Miejska Arsenał (2003), a także krakowskie Muzeum Narodowe (2006); z obu okazji wydano obszerne katalogi. W Krakowie ponadto z okazji 85. urodzin malarki uhonorowano ją Medalem Akademii Sztuk Pięknych.