Syn Juliusza Kossaka. Studiował w Krakowie, Monachium i Paryżu. Od 1916 profesor Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Twórczość Wojciecha Kossaka kształtowała się pod wpływem twórczości ojca i Józefa Brandta. Malował cieszące się wielką popularnością sceny historyczne i batalistyczne (głównie z wojen napoleońskich i Powstania Listopadowego), rodzajowe, o tematyce wojskowej i portrety. Wykazywał w nich temperament i niezwykłą łatwość szybkiego malowania (świetne przedstawienia koni).
"Jest to niewątpliwie malarz bardzo polski przez swój temperament i rozmach, przez swą brawurę i werwę, przez swe umiłowanie życia." Tak o Wojciechu Kossaku pisał Mieczysław Wallis.
Prezentowany obraz komponowany w sposób ekspresyjny, ze skierowaniem pędzących koni wprost na widza, malowany jest swobodnymi pociągnięciami pędzla z wyjątkową lekkością. Kolorystyczne nasycenie umiejętnie oddaje mroźne powietrze zimowe.