Teodor Axentowicz był malarzem wykształconym w Krakowie i w Monachium (w latach 1878-1882). W Paryżu uczył się malarstwa pod kierunkiem Carolus-Durana. Tam też podejmował pracę jako portrecista i ilustrator. Następnie wyjechał do Londynu. Po powrocie do kraju, od 1895 roku, był profesorem w krakowskiej szkole. Później, w roku 1910 i 1927 piastował stanowisko rektora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Dużo tworzył, brał udział w bardzo wielu wystawach. Świetnie posługiwał się techniką pastelową, w niej chętnie wykonywał portrety. Inna grupa tematów w jego twórczości była związana z realistycznymi przedstawieniami obyczajów huculskich. Z dużym znawstwem i często w sposób głęboko przejmujący podejmował wątki z życia Hucułów, ich obrzędów i obyczajów. Ukazywał ich typowych przedstawicieli w charakterystycznych ubiorach, podkreślając barwność i odrębność kulturową Huculszczyzny.
Oferowany obraz jest przykładem wczesnej twórczości artysty, który od początku, jeszcze będąc w Paryżu sięgał często po tematy z życia ludzi wsi. Realistyczne przedstawienie postaci pastuszka poddane jest formalnej stylizacji, a nastrojowość obrazu granicząca z dziwnością, każe doszukiwać się w kompozycji znaczeń symbolicznych.