Praca prezentowana na wystawie indywidualnej „ŻAR” w Art Agenda NOVA, 2023
Tendencja do łączenia elementów kultury tzw. wysokiej i niskiej w twórczości Edyty Olszewskiej nie ogranicza się tylko do zestawiania obrazów religijnych z pornograficznymi. Szkice do swoich obrazów wykonuje często w kościołach. Jej wzorami są wytwory prowincjonalnych, bezimiennych twórców, w których znane z dzieł wielkich mistrzów motywy są często zwulgaryzowane i toporne. Symbole - uproszczone i konturowe, często przypominają tatuaże. To pewnie nie przypadek, że motywy płonącego serca, „gołej baby” i smoków należą do stałego repertuaru ozdabiania ciał więźniów czy marynarzy. Te kulturowe klisze stanowią część współczesnej kultury wizualnej, stereotypów i odniesień. Są też ciekawym świadectwem wędrówki i transformacji znaczeń. Figury świętych i nierządnic, rycerzy i smoków należą z pewnością do kulturowych toposów. Ich siła opiera się na przekonaniu, że świat skonstruowany jest wokół opozycji, a człowiek musi opowiedzieć się po którejś ze stron reprezentujących sprzeczne wartości. Olszewska podważa podstawy dualistycznego obrazu świata poprzez uwypuklanie dysonansów i niekompatybilności kulturowych. Zakopuje przepaść między sublimacją a brutalizacją cielesnych doświadczeń. W kontekście współczesnych wojen kulturowych, w których na nowo ciało, w tym zwłaszcza ciało kobiety, staje się polem walki, a kulturowa konstrukcja męskości radykalizuje się bądź rozpada, twórczość Edyty Olszewskiej dotyka tematów o fundamentalnym znaczeniu.
Olej, płótno; 100 x 100 cm
Sygn. dat., opisany na odwrocie: Edyta Olszewska/ Passio VIII/ 2023
Praca prezentowana na wystawie indywidualnej „ŻAR” w Art Agenda NOVA, 2023
Tendencja do łączenia elementów kultury tzw. wysokiej i niskiej w twórczości Edyty Olszewskiej nie ogranicza się tylko do zestawiania obrazów religijnych z pornograficznymi. Szkice do swoich obrazów wykonuje często w kościołach. Jej wzorami są wytwory prowincjonalnych, bezimiennych twórców, w których znane z dzieł wielkich mistrzów motywy są często zwulgaryzowane i toporne. Symbole - uproszczone i konturowe, często przypominają tatuaże. To pewnie nie przypadek, że motywy płonącego serca, „gołej baby” i smoków należą do stałego repertuaru ozdabiania ciał więźniów czy marynarzy. Te kulturowe klisze stanowią część współczesnej kultury wizualnej, stereotypów i odniesień. Są też ciekawym świadectwem wędrówki i transformacji znaczeń. Figury świętych i nierządnic, rycerzy i smoków należą z pewnością do kulturowych toposów. Ich siła opiera się na przekonaniu, że świat skonstruowany jest wokół opozycji, a człowiek musi opowiedzieć się po którejś ze stron reprezentujących sprzeczne wartości. Olszewska podważa podstawy dualistycznego obrazu świata poprzez uwypuklanie dysonansów i niekompatybilności kulturowych. Zakopuje przepaść między sublimacją a brutalizacją cielesnych doświadczeń. W kontekście współczesnych wojen kulturowych, w których na nowo ciało, w tym zwłaszcza ciało kobiety, staje się polem walki, a kulturowa konstrukcja męskości radykalizuje się bądź rozpada, twórczość Edyty Olszewskiej dotyka tematów o fundamentalnym znaczeniu.