Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie ASP). Dyplom otrzymał w 1970 roku w pracowni prof. Mariana Jaeschke. Był profesorem na macierzystej uczelni oraz w Wyższej Szkole Informatyki w Łodzi, przez kilka lat uczył również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. W latach 70. był członkiem grupy Wiadukt. Zajmował się malarstwem i rysunkiem. W początkowym okresie twórczości malował ekspresyjne obrazy o publicystycznym charakterze. Liczne prace miały antywojenną wymowę. W 1972 roku zajął się fotorealizmem, zyskując miano głównego przedstawiciela tego kierunku w polskiej sztuce. Sadowski sięgał po tematy typowe dla tego kierunku: portrety oraz pejzaże miejskie z zatłoczonymi ulicami, kolorowymi sklepowymi witrynami i migoczącymi neonowymi reklamami. Ze szczególnym zamiłowaniem malował zabytkową miejską architekturę oraz luksusowe samochody i motocykle o lśniącej karoserii. Malarz utrwalał na płótnie głównie wizerunki miejsc i osób, które są mu znane. Pozwala to traktować jego obrazy jako rodzaj malarskiego dziennika.