Józef Chełmoński początkowo studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej i w prywatnej pracowni Gersona. W 1872 roku rozpoczął studia malarskie w akademii monachijskiej u Strähubera i Anschütza. Po krótkim pobycie w Polsce, wyjechał ponownie za granicę, do Paryża w roku 1876. W tym okresie osiągnął duże mistrzostwo w szeroko, zamaszyście malowanych płótnach. Przyjeżdżał do kraju, ale na stałe powrócił w 1887 roku. Zamieszkał w Warszawie, po dwóch latach przeniósł się do Kuklówki. Malował głównie sceny rodzajowe, często z udziałem przedstawicieli ludu polskiego i ukraińskiego, na tle rodzimego pejzażu. Zasłynął zwłaszcza za granicą swoimi ukazywanymi w pędzie końskimi zaprzęgami. Wystawiał na oficjalnych Salonach w Paryżu odnosząc sukcesy. W czasach, od kiedy przeniósł się do majątku w Kuklówce podejmował częściej studia z natury, malował wyciszone, nastrojowe pejzaże, często na przełomie dnia i nocy.