Wystawiany:
– „Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris”, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, 21.09- 31.12. 2012
– „Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris”, Muzeum Ziemi Chełmskiej, Chełm, 14.01– 30.04.2013
– „Między Montmartrem a Montparnassem. Dzieła polskich artystów działających w Paryżu w latach 1900–1939 z kolekcji prywatnych”, Muzeum Narodowe w Katowicach, 23.06–15.10.2017
Reprodukowany:
– Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris, katalog wystawy, red. Artur Winiarski, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Warszawa 2012, s. 122
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2013, s. 15
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2018, s. 15
„Czy to z szacunku dla rysunku, czy z miłości do koloru, Mondzain unika efektów świetlnych, które zagęszczają powietrze, ale też zacierają kontury przedmiotów i tłumią żywość barw (…) można powiedzieć, że w obrazach Mondzaina nie ma „barwy” – są pojedyncze kolory, umiejętnie zorkiestrowane dzięki harmonii walorów raczej pigmentowych niż świetlnych. Duże, gładkie plamy kładzione są na płótno przez malarza, który nie stara się przekazać, najwierniej jak to tylko możliwe, swych doznań wzrokowych, lecz który dba przede wszystkim o ujawnienie dekoracyjnych jakości barwy (…).”
Z. St. Klingsland, La peinture de Mondzain, „Pologne Litteraire” 1932, nr 64, s. 3
olej, płótno, 60 × 50 cm
sygn. i dat. l. d.: „Mondzain/1921”
Wystawiany:
– „Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris”, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, 21.09- 31.12. 2012
– „Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris”, Muzeum Ziemi Chełmskiej, Chełm, 14.01– 30.04.2013
– „Między Montmartrem a Montparnassem. Dzieła polskich artystów działających w Paryżu w latach 1900–1939 z kolekcji prywatnych”, Muzeum Narodowe w Katowicach, 23.06–15.10.2017
Reprodukowany:
– Simon Mondzain. Mistrzowie École de Paris, katalog wystawy, red. Artur Winiarski, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Warszawa 2012, s. 122
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2013, s. 15
– „Kolekcja Urszuli i Piotra Hofman”, Warszawa 2018, s. 15
„Czy to z szacunku dla rysunku, czy z miłości do koloru, Mondzain unika efektów świetlnych, które zagęszczają powietrze, ale też zacierają kontury przedmiotów i tłumią żywość barw (…) można powiedzieć, że w obrazach Mondzaina nie ma „barwy” – są pojedyncze kolory, umiejętnie zorkiestrowane dzięki harmonii walorów raczej pigmentowych niż świetlnych. Duże, gładkie plamy kładzione są na płótno przez malarza, który nie stara się przekazać, najwierniej jak to tylko możliwe, swych doznań wzrokowych, lecz który dba przede wszystkim o ujawnienie dekoracyjnych jakości barwy (…).”
Z. St. Klingsland, La peinture de Mondzain, „Pologne Litteraire” 1932, nr 64, s. 3