Iwan Trusz malarstwa uczył się w latach 1892-97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza, Józefa Unierzyskiego, Leopolda Löfflera, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego, a także jako wolny słuchacz uczęszczał przez kilka tygodni w 1894 roku do wiedeńskiej Akademii. W roku 1897 po otrzymaniu stypendium rządowego studiował krótko w prywatnej pracowni A. Abégo w Monachium. Po studiach wiele podróżował; odwiedził Rzym, Palestynę, Egipt, Krym (był tam dwukrotnie m.in. z powodu prac nad przygotowaniem ilustracji do Sonetów Krymskich Adama Mickiewicza). Na stałe zamieszkał we Lwowie. Tu też miał trzy indywidualne wystawy swoich prac. Od 1902 roku prezentował także swoje obrazy w krakowskim TPSP. Malował przede wszystkim pejzaże - nastrojowe rozległe stepy i pola ukraińskie oraz krajobrazy ze swoich podróży. Tworzył też portrety i sceny rodzajowe z życia Hucułów. Ponadto zajmował się ilustratorstwem i krytyką artystyczną. Iwan Trusz postrzegany jest przede wszystkim jako znakomity pejzażysta. Jego mało znana twórczość portretowa nie była dotąd obiektem osobnych badań. Przypuszczalnie, dlatego że z namalowanych przez artystę około 350 portretów znanych jest zaledwie około dwudziestu. Obok kameralnych, lirycznych, zindywidualizowanych wizerunków żony, córki, synów artysty i jego najbliższych przyjaciół malował również reprezentacyjne portrety znanych osób ze świata kultury i polityki, m.in. I. Franko, A. Szeptyckiego M. Drahomanowa, W. Stefanyka, Ł. Ukrainki oraz liczne portrety na zamówienie, płynące z kręgu inteligencji i ziemiaństwa. W tych ostatnich, utrzymanych najczęściej w brązowawo szarej kolorystyce, "redukował" kompozycję przedstawiając swoich modeli w popiersiu na neutralnym tle, i zapewne zgodnie z oczekiwaniami osób portretowanych, wiernie oddając ich podobieństwo a mniejszą wagę przywiązując do pogłębionej charakterystyki modeli. Przedstawiona para portretów jest dobrym przykładem tego mniej znanego, bo rozproszonego wśród prywatnych właścicieli, nurtu malarstwa Iwana Trusza.
Portret kobiety:
Olej, płótno;
50,9 x 39,3 cm
Sygnowany p.d. czarną farbą: I. Trusz
Portret mężczyzny:
Olej, płótno;
50,7 x 39, 3 cm
Sygnowany p.d. czerwoną farbą: I.Trusz
Iwan Trusz malarstwa uczył się w latach 1892-97 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza, Józefa Unierzyskiego, Leopolda Löfflera, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego, a także jako wolny słuchacz uczęszczał przez kilka tygodni w 1894 roku do wiedeńskiej Akademii. W roku 1897 po otrzymaniu stypendium rządowego studiował krótko w prywatnej pracowni A. Abégo w Monachium. Po studiach wiele podróżował; odwiedził Rzym, Palestynę, Egipt, Krym (był tam dwukrotnie m.in. z powodu prac nad przygotowaniem ilustracji do Sonetów Krymskich Adama Mickiewicza). Na stałe zamieszkał we Lwowie. Tu też miał trzy indywidualne wystawy swoich prac. Od 1902 roku prezentował także swoje obrazy w krakowskim TPSP. Malował przede wszystkim pejzaże - nastrojowe rozległe stepy i pola ukraińskie oraz krajobrazy ze swoich podróży. Tworzył też portrety i sceny rodzajowe z życia Hucułów. Ponadto zajmował się ilustratorstwem i krytyką artystyczną. Iwan Trusz postrzegany jest przede wszystkim jako znakomity pejzażysta. Jego mało znana twórczość portretowa nie była dotąd obiektem osobnych badań. Przypuszczalnie, dlatego że z namalowanych przez artystę około 350 portretów znanych jest zaledwie około dwudziestu. Obok kameralnych, lirycznych, zindywidualizowanych wizerunków żony, córki, synów artysty i jego najbliższych przyjaciół malował również reprezentacyjne portrety znanych osób ze świata kultury i polityki, m.in. I. Franko, A. Szeptyckiego M. Drahomanowa, W. Stefanyka, Ł. Ukrainki oraz liczne portrety na zamówienie, płynące z kręgu inteligencji i ziemiaństwa. W tych ostatnich, utrzymanych najczęściej w brązowawo szarej kolorystyce, "redukował" kompozycję przedstawiając swoich modeli w popiersiu na neutralnym tle, i zapewne zgodnie z oczekiwaniami osób portretowanych, wiernie oddając ich podobieństwo a mniejszą wagę przywiązując do pogłębionej charakterystyki modeli. Przedstawiona para portretów jest dobrym przykładem tego mniej znanego, bo rozproszonego wśród prywatnych właścicieli, nurtu malarstwa Iwana Trusza.