Władysław Chmieliński studia artystyczne odbywał w latach 1926-31 w warszawskiej Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (dawna Klasa Rysunkowa). Z Warszawą związał się na stałe. Malował akwarelą i olejno jej uliczki, place, kamienice. Widoki miejskie oraz zabytki architektury były wiodącym tematem jego prac, m.in. w latach 1935-38 stworzył cykl akwarel przedstawiający obiekty polskiej architektury, m.in. malował wnętrza Zamku Królewskiego i Pałacu w Wilanowie. Po wojnie wśród motywów jego obrazów pojawiły się konie na tle pejzażu. W latach 1936-39 malarz posługiwał się także pseudonimem "Władysław Stachowicz".

Spopularyzowane przez malarzy z kręgu monachijskiego sanny, kuligi, wesela, polowania, czy napady wilków zawsze należały do najbardziej poszukiwanych i chętnie nabywanych kompozycji. Dlatego obrazy o takiej tematyce znajdowały licznych naśladowców i kontynuatorów w następnych pokoleniach artystów. Zasypana śniegiem podhalańska wioska z parą sań powożonych przez górali (Sanna w górach) czy pogodny dzień w podkrakowskiej wsi, z której wyjeżdżają (do kościoła?, na wesele?) drabiniaste wozy wypełnione odświętnie ubranymi postaciami, którym towarzyszy je¼dziec w krakowskim stroju (Przejazd Krakusów przez wieś) należą do tej grupy kompozycji. Chmieliński, znany przede wszystkim jako malarz widoków miejskich i architektury, obrazy z motywem koni zaczął malować po wojnie. Cieszyły się one popularnością zarówno wśród kolekcjonerów polskich jak i zagranicznych.