Studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem W. Łuszczkiewicza i kontynuował je w latach 1872-1877 w Akademii wiedeńskiej u E. Lichtenfelsa i C. Wurzingera. Już w 1863 debiutował na wystawie w krakowskim TPSP, gdzie później wystawiał wielokrotnie. Stale mieszkał w Wiedniu, skąd nadsyłał obrazy także na wystawy do TPSP we Lwowie, Salonu Krywulta w Warszawie oraz do Drezna. Malował krajobrazy, głównie z okolic Krakowa, sceny rodzajowe i batalistyczne z częstym motywem koni. W scenach tych często powtarzają się postacie żołnierzy jazdy polskiej, z choragwi tatarskich lub wołoskich, jak można wnioskować z ich ubiorów i uzbrojenia, z końca XVII lub początku XVIII wieku. Jego obrazy znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Lwowskiej Galerii Obrazów i Polskim Muzeum w Chicago.
Na pierwszym planie, malowanym w scenerii letniej, widoczni są trzej jeźdźcy, zapewne towarzysz i dwóch pocztowych lekkiej choragwi jazdy polskiej, wysłani na rozpoznanie lub jako szpica większego oddziału. Przepytują być może napotkanych na drodze wieśniaków. Młoda kobieta podaje żołnierzom wodę z wielkiej beczki stojącej przy wiejskiej kapliczce. Jeden z nich, siedzący na koniu pali fajkę, inny rozsiadł się na murawie. Nad brzegiem rzeki widoczny patrol i łódź na wodzie. Po drugiej stronie rzeki widoczne są zarysy miasta. Najwyraźniej dobra szkoła malarska wpłynęła na precyzyjne oddanie krajobrazu, z zaznaczeniem listowia, trawy, zróżnicowania postaci i wyjątkowo harmonijną kolorystykę obrazu, stanowiącego jeden z cyklu pór roku malowanych przez Gędłka.
Obydwa prezentowane obrazy należą do typu scen rodzajowych z udziałem żołnierzy lekkich chorągwi komputowych lub prywatnych wojsk magnackich.
para obrazów