Maurycy Sztencel początkowo uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza i Aleksandra Kamińskiego. Należał do grona polskich "monachijczyków", studiował w Akademii w Monachium w latach 1875 -79, w pracowniach Ferdinanda Bartha, i Aleksandra Wagnera oraz w szkole kompozycji prowadzonej przez malarza Andreasa Müllera. Po studiach mieszkał w Warszawie (przy ul Ordynackiej 13). Wystawiał w tutejszym Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych od 1873 do 1917. W warszawskim tygodniku "Świat" ukazywały się jego ilustracje w latach 1909- 1916. Malował olejno i pastelami, przeważnie portrety, ale również typy Włochów (w Monachium było wiele włoskich modeli), sceny ze sztuk Szekspira, martwe natury i sceny rodzajowe.
Prezentowany Portret młodego mężczyzny stanowi pendant do wizerunku młodej kobiety. Wygląd obojga oraz oprawa obrazu z epoki wydają się wiązać oboje portretowanych z warszawską burżuazją, ich wiek zaś może wskazywać na to, że jest to para małżonków. Stanowią typowy przykład realistycznego malarstwa portretowego końca wieku XIX.
PORTRET MŁODEGO MEŻCZYZNY, 1887
Olej, płótno
58,5 x 44,5 cm, owal
Sygnowany p. d. czerwonym olejem: Sztencel | 1887
PORTRET MŁODEJ KOBIETY, 1887
Olej, płótno
57 x 44 cm, owal
Sygnowany p. d. czerwonym olejem: Sztencel |1887;
na odwrocie ramy bardzo pociemniała nalepka: Fabryka Ram Złoconych i Rzeźb |S. Wysockiego w Warszawie |Ulica Nowy Świat No 21z tekstem po rosyjsku i po niemiecku
Maurycy Sztencel początkowo uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza i Aleksandra Kamińskiego. Należał do grona polskich "monachijczyków", studiował w Akademii w Monachium w latach 1875 -79, w pracowniach Ferdinanda Bartha, i Aleksandra Wagnera oraz w szkole kompozycji prowadzonej przez malarza Andreasa Müllera. Po studiach mieszkał w Warszawie (przy ul Ordynackiej 13). Wystawiał w tutejszym Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych od 1873 do 1917. W warszawskim tygodniku "Świat" ukazywały się jego ilustracje w latach 1909- 1916. Malował olejno i pastelami, przeważnie portrety, ale również typy Włochów (w Monachium było wiele włoskich modeli), sceny ze sztuk Szekspira, martwe natury i sceny rodzajowe.
Prezentowany Portret młodego mężczyzny stanowi pendant do wizerunku młodej kobiety. Wygląd obojga oraz oprawa obrazu z epoki wydają się wiązać oboje portretowanych z warszawską burżuazją, ich wiek zaś może wskazywać na to, że jest to para małżonków. Stanowią typowy przykład realistycznego malarstwa portretowego końca wieku XIX.