Maurycy Sztencel początkowo uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza i Aleksandra Kamińskiego. Należał do grona polskich "monachijczyków", studiował w Akademii w Monachium w latach 1875 -79, w pracowniach Ferdinanda Bartha, i Aleksandra Wagnera oraz w szkole kompozycji prowadzonej przez malarza Andreasa Müllera. Po studiach mieszkał w Warszawie (przy ul Ordynackiej 13). Wystawiał w tutejszym Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych od 1873 do 1917. W warszawskim tygodniku "Świat" ukazywały się jego ilustracje w latach 1909- 1916. Malował olejno i pastelami, przeważnie portrety, ale również typy Włochów (w Monachium było wiele włoskich modeli), sceny ze sztuk Szekspira, martwe natury i sceny rodzajowe.
Prezentowany Portret młodego mężczyzny stanowi pendant do wizerunku młodej kobiety. Wygląd obojga oraz oprawa obrazu z epoki wydają się wiązać oboje portretowanych z warszawską burżuazją, ich wiek zaś może wskazywać na to, że jest to para małżonków. Stanowią typowy przykład realistycznego malarstwa portretowego końca wieku XIX.

92
Maurycy SZTENCEL (Stenzel) 1852 (lub 1856) Częstochowa - 1930 Warszawa

PARA OBRAZÓW

PORTRET MŁODEGO MEŻCZYZNY, 1887
Olej, płótno
58,5 x 44,5 cm, owal
Sygnowany p. d. czerwonym olejem: Sztencel | 1887

PORTRET MŁODEJ KOBIETY, 1887
Olej, płótno
57 x 44 cm, owal
Sygnowany p. d. czerwonym olejem: Sztencel |1887;
na odwrocie ramy bardzo pociemniała nalepka: Fabryka Ram Złoconych i Rzeźb |S. Wysockiego w Warszawie |Ulica Nowy Świat No 21z tekstem po rosyjsku i po niemiecku

Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacji

Maurycy Sztencel początkowo uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza i Aleksandra Kamińskiego. Należał do grona polskich "monachijczyków", studiował w Akademii w Monachium w latach 1875 -79, w pracowniach Ferdinanda Bartha, i Aleksandra Wagnera oraz w szkole kompozycji prowadzonej przez malarza Andreasa Müllera. Po studiach mieszkał w Warszawie (przy ul Ordynackiej 13). Wystawiał w tutejszym Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych od 1873 do 1917. W warszawskim tygodniku "Świat" ukazywały się jego ilustracje w latach 1909- 1916. Malował olejno i pastelami, przeważnie portrety, ale również typy Włochów (w Monachium było wiele włoskich modeli), sceny ze sztuk Szekspira, martwe natury i sceny rodzajowe.
Prezentowany Portret młodego mężczyzny stanowi pendant do wizerunku młodej kobiety. Wygląd obojga oraz oprawa obrazu z epoki wydają się wiązać oboje portretowanych z warszawską burżuazją, ich wiek zaś może wskazywać na to, że jest to para małżonków. Stanowią typowy przykład realistycznego malarstwa portretowego końca wieku XIX.