Wystawiany:
-„Piotr Michałowski 1800–1855”. Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, kwiecień – maj 1956, a następnie w Muzeum Narodowym w Poznaniu
-„Piotr Michałowski 1800–1855 wystawa dzieł artysty w dwusetną rocznicę urodzin”, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000 r.
Reprodukowany:
J.Sienkiewicz, „Piotr Michałowski 1800–1855 [katalog wystawy – Ilustracje, Warszawa „Zachęta”]” Warszawa 1956 r., il. 18
A. Zeńczak , Piotr Michałowski 1800–1855 wystawa dzieł artysty w dwusetną rocznicę urodzin, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000 r., s. 333, il. 347
Opisywany:
J. Sienkiewicz, „Piotr Michałowski”, „Sztuka i Krytyka”, 1957, nr 2, s. 114
J. Sienkiewicz, „Piotr Michałowski”, Warszawa 1959, s. 64, il. 155
Pochodzenie:
Kolekcja rodziny artysty (do 2000 r.)
Kolekcja prywatna, Polska
Okres po upadku powstania listopadowego, od roku 1832 do 1835 Piotr Michałowski spędził w Paryżu. Będąc u progu swojej artystycznej kariery podjął tam naukę u słynnego malarza i uznanego pedagoga Nicolas -Toussainta Charleta, pozostając też pod przemożnym wpływem romantycznego ducha Théodore’a Géricaulta.
„W ciągu bardzo krótkiego czasu Piotr Michałowski uzyskał niezwykłą biegłość w ramach obranego gatunku, stając się cenionym specjalistą w wąskiej specjalności akwarelowych scen, przedstawiających najczęściej zaprzęgi. Jego ówczesne niewielkie dziełka charakteryzują się swobodną, wyraźnie kierunkową kompozycją, perfekcyjnym rysunkiem i delikatną gamą. Barw. Stopień wykończenia jest zróżnicowany, od precyzyjnie, choć w pełni po malarsku oddanych szczegółów pierwszego planu, po rozpływające się w barwnej mgle tło. (…) Prace przyniosły mu w Paryżu znaczne sukcesy, także finansowe. Szczegółowe badania potwierdziły informacje przekazane przez Celinę Michałowską na temat znacznych cen, jakie uzyskiwały akwarele jej ojca, wahających się od 150 do 550 franków. Ich dystrybucją zajmowali się marszandzi Giroux, Durand-Ruel, Susse i panna Naudet.”
J. K. Ostrowski, „Pomiędzy Paryżem i galicyjską prowincją. Malarska droga Piotra Michałowskiego.”, [w:] A. Zeńczak, „Piotr Michałowski 1800–1855”, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000, s. 22.
Para koni w zaprzęgu z pocztylionem, lata 1832–1835
akwarela, ołówek, papier, 38 × 32 cm
Kup abonament Wykup abonament, aby zobaczyć więcej informacjiWystawiany:
-„Piotr Michałowski 1800–1855”. Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, kwiecień – maj 1956, a następnie w Muzeum Narodowym w Poznaniu
-„Piotr Michałowski 1800–1855 wystawa dzieł artysty w dwusetną rocznicę urodzin”, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000 r.
Reprodukowany:
J.Sienkiewicz, „Piotr Michałowski 1800–1855 [katalog wystawy – Ilustracje, Warszawa „Zachęta”]” Warszawa 1956 r., il. 18
A. Zeńczak , Piotr Michałowski 1800–1855 wystawa dzieł artysty w dwusetną rocznicę urodzin, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000 r., s. 333, il. 347
Opisywany:
J. Sienkiewicz, „Piotr Michałowski”, „Sztuka i Krytyka”, 1957, nr 2, s. 114
J. Sienkiewicz, „Piotr Michałowski”, Warszawa 1959, s. 64, il. 155
Pochodzenie:
Kolekcja rodziny artysty (do 2000 r.)
Kolekcja prywatna, Polska
Okres po upadku powstania listopadowego, od roku 1832 do 1835 Piotr Michałowski spędził w Paryżu. Będąc u progu swojej artystycznej kariery podjął tam naukę u słynnego malarza i uznanego pedagoga Nicolas -Toussainta Charleta, pozostając też pod przemożnym wpływem romantycznego ducha Théodore’a Géricaulta.
„W ciągu bardzo krótkiego czasu Piotr Michałowski uzyskał niezwykłą biegłość w ramach obranego gatunku, stając się cenionym specjalistą w wąskiej specjalności akwarelowych scen, przedstawiających najczęściej zaprzęgi. Jego ówczesne niewielkie dziełka charakteryzują się swobodną, wyraźnie kierunkową kompozycją, perfekcyjnym rysunkiem i delikatną gamą. Barw. Stopień wykończenia jest zróżnicowany, od precyzyjnie, choć w pełni po malarsku oddanych szczegółów pierwszego planu, po rozpływające się w barwnej mgle tło. (…) Prace przyniosły mu w Paryżu znaczne sukcesy, także finansowe. Szczegółowe badania potwierdziły informacje przekazane przez Celinę Michałowską na temat znacznych cen, jakie uzyskiwały akwarele jej ojca, wahających się od 150 do 550 franków. Ich dystrybucją zajmowali się marszandzi Giroux, Durand-Ruel, Susse i panna Naudet.”
J. K. Ostrowski, „Pomiędzy Paryżem i galicyjską prowincją. Malarska droga Piotra Michałowskiego.”, [w:] A. Zeńczak, „Piotr Michałowski 1800–1855”, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2000, s. 22.