Artysta totalny. Absolwent Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Stefana Gierowskiego. Reżyser filmów z zastosowaniem animacji 3D. Producent filmów oraz programów multimedialnych i gier. Zajmuje się również grafiką i scenografią, jest scenarzystą, projektuje architekturę futurystyczną, zgłębia tajniki technologii komputerowych HD i 3D. Estetyka jego dzieł malarskich jest związana z nową ekspresją lat 80. XX wieku, kiedy to artyści z rozmachem tworzyli wielkoformatowe, barwne, ekspresyjne i „dzikie” w wyrazie kompozycje. Stąd też inne określenie „nowi dzicy”. Poza członkami znanej grupy artystycznej Gruppa, artystami wykorzystującymi ekspresyjny język wypowiedzi artystycznej byli również Wojciech Tracewski, Szymon Urbański czy Jerzy Truszkowski.
To nieposkromione, warszawskie środowisko artystyczne lat 80. XX wieku, do którego należy również Zbigniew M. Dowgiałło, skupione było wokół dwóch ośrodków – Galerii Dziekanka oraz przestrzeni dawnych zakładów Norblina, gdzie za sprawą Andrzeja Bonarskiego organizowane były cykliczne wystawy zbiorowe „Co słychać”, których podsumowanie opracowała Maryla Sitkowska.
olej, płótno; 195 x 235 cm;
sygn. p. d.: DOWGIAŁŁO;
sygn. i dat. na odwrocie: 1981 Dowgiałło.
Artysta totalny. Absolwent Wydziału Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Stefana Gierowskiego. Reżyser filmów z zastosowaniem animacji 3D. Producent filmów oraz programów multimedialnych i gier. Zajmuje się również grafiką i scenografią, jest scenarzystą, projektuje architekturę futurystyczną, zgłębia tajniki technologii komputerowych HD i 3D. Estetyka jego dzieł malarskich jest związana z nową ekspresją lat 80. XX wieku, kiedy to artyści z rozmachem tworzyli wielkoformatowe, barwne, ekspresyjne i „dzikie” w wyrazie kompozycje. Stąd też inne określenie „nowi dzicy”. Poza członkami znanej grupy artystycznej Gruppa, artystami wykorzystującymi ekspresyjny język wypowiedzi artystycznej byli również Wojciech Tracewski, Szymon Urbański czy Jerzy Truszkowski.
To nieposkromione, warszawskie środowisko artystyczne lat 80. XX wieku, do którego należy również Zbigniew M. Dowgiałło, skupione było wokół dwóch ośrodków – Galerii Dziekanka oraz przestrzeni dawnych zakładów Norblina, gdzie za sprawą Andrzeja Bonarskiego organizowane były cykliczne wystawy zbiorowe „Co słychać”, których podsumowanie opracowała Maryla Sitkowska.