Luksusowa edycja arcypoematu. Rysunki Andriollego weszły do kanonu polskiej ilustracji książkowej. Niezwykły egzemplarz: z 25 tablicami (drzeworyty na tincie), zamiast 24, opisanych w literaturze.
Cykl kartonów do Pana Tadeusza (tusz i gwasz) z 1881 r. znajduje się obecnie w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza.
Absolwent Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Powstaniec 1863 r., po ucieczce z więzienia pracował w Londynie i Paryżu jako ilustrator czasopism. Po próbie przedostania się do kraju aresztowany i zesłany do Wiatki (1866-1871). Po amnestii, w Warszawie tworzył ilustracje do "Tygodnika Illustrowanego", "Kłosów" i "Biesiady". W l. 1883-1886 ponownie w Paryżu. W ostatnim okresie życia powrócił do olejnego malarstwa religijnego, które to tematy podejmował już w Wiatce.
z illustracyami E. M. Andriollego", Lwów [1882] nakładem Księgarni H. Altenberga [Drukiem F. A. Brockhausa w Lipsku]. 37 cm, s. [8], 294, [1]. W drzeworycie: 25 tablic ilustr., 10 ilustr. w tekście, 12 inicjałów, 13 finalików. Brzegi kart złocone. Tekst w ozdobnych ramkach. Oprawa: płótno, tłoczenia, złocone tytuły na licu i grzbiecie oprawy. Stan bardzo dobry.
Wg rysunków M. E. Andriollego, sygnowanych i datowanych "1881", sztychował A. Zajkowski (dwie ryciny sygnował Charles Baude, jedną - A. H. Tegetmeyer).
E. XIX, III, 164. Banach 788.
Luksusowa edycja arcypoematu. Rysunki Andriollego weszły do kanonu polskiej ilustracji książkowej. Niezwykły egzemplarz: z 25 tablicami (drzeworyty na tincie), zamiast 24, opisanych w literaturze.
Cykl kartonów do Pana Tadeusza (tusz i gwasz) z 1881 r. znajduje się obecnie w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza.
Absolwent Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Akademii Św. Łukasza w Rzymie. Powstaniec 1863 r., po ucieczce z więzienia pracował w Londynie i Paryżu jako ilustrator czasopism. Po próbie przedostania się do kraju aresztowany i zesłany do Wiatki (1866-1871). Po amnestii, w Warszawie tworzył ilustracje do "Tygodnika Illustrowanego", "Kłosów" i "Biesiady". W l. 1883-1886 ponownie w Paryżu. W ostatnim okresie życia powrócił do olejnego malarstwa religijnego, które to tematy podejmował już w Wiatce.