Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz – Pro memoria. Wrocławska kolekcja Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska kolekcja, Galeria Domu Aukcyjnego Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy 1 VII – 24 IX 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 43, il. barwna, poz. kat. 37;
– Preludium. Wrocławska kolekcja (katalog wystawy), Agra-Art, Warszawa I 2023, s. 28, il. barwna, poz. kat. 10;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy VI 2023, s. 56, il. barwna.
Kobiety w sztuce Jerzego Dudy Gracza, choć zaprzeczają klasycznemu ideałowi piękna, są aktywnymi i świadomymi swoich atutów bohaterkami. To towarzyszki zabawy i niedoli, współuczestniczki codziennych dramatów, a nierzadko – demoniczne zmory i niepokojące personifikacje śmierci. Zbiorowy portret „pań“, którym artysta zadedykował obraz, wymyka się wizerunkowi kobiety „zaangażowanej“ utrwalonym w jego twórczości. Zamknięty w owalu grupowy akt, stanowi wyjątkowe, niemal kontemplacyjne studium cielesności – przeprowadzoną uważnie i bez cienia złośliwości ilustrację faktu przemijania.
Nagie modelki, bezwładnie zawieszone w przestrzeni tła, zdają się być pogrążone w sennych marzeniach. Są bezbronne wobec upływu czasu, który zmienia ich ciała zgodnie z zasadami rządzącymi cyklem natury. Ukazane od młodości po starość – pączkują, kwitną, przekwitają i obumierają – jak ozdobny krzew rozgałęziający się między ich zastygłymi sylwetkami. Roślina doskonale spełnia funkcję czytelnej metafory, jednocześnie dodając kompozycji lekkości i dekoracyjnego charakteru. Z tematem przedstawienia współbrzmi także ciepła kolorystyka i miękka linia rysunku, za pomocą której artysta z czułością nakreślił wszelkie niedoskonałości damskich figur. Dorosłym kobietom towarzyszy – ukazana nieco na uboczu – mała, pulchna postać o męskich rysach twarzy. Prawdopodobnie jest to kryptoportret samego twórcy, który przybierając postać śpiącego dziecka postawił się w nietypowej roli – łagodnego i nieoceniającego „podglądacza“. W konsekwencji powstało dzieło o kobietach i dla kobiet, w którym uniwersalne przesłanie zostało ujęte w onirycznej i niezwykle miłej dla oka formie.
olej, płyta pilśniowa
91,2 x 83 cm
sygn. l.g.: DUDA GRACZ . 1700/91 .
Na odwrocie na płycie flamastrem napisy: g.: GÓRA, d.: DÓŁ.
u góry nalepki:
– nalepka autorska wypełniona odręcznie z danymi obrazu i sygnaturą;
– nalepka wystawowa [druk]: MUZEUM MIEJSKIE WROCŁAWIA | Jerzy Duda Gracz – Pro memoria | Wrocławska kolekcja | 8 I – 13 II 2005 r., poniżej pieczątka muzealna;
– nalepka wystawowa [druk]: Muzeum Śląskie w Katowicach | Jerzy Duda Gracz – | Pro memoria – | Kolekcja wrocławska | 19.02. – 10.04.2005 r., po lewej pieczątka muzealna.
– nalepka wystawowa [druk]: Muzeum Miedzi w Legnicy | Jerzy Duda Gracz | Pro Memoria | Kolekcja wrocławska 15.04. 2005 – 28.05. 2005, poniżej pieczątka muzealna.
Obraz wystawiany:
– Jerzy Duda Gracz – Pro memoria. Wrocławska kolekcja Muzeum Miejskie Wrocławia 8 I – 13 II 2005, Muzeum Śląskie w Katowicach 19 II – 10 IV 2005, Muzeum Miedzi w Legnicy 15 IV – 28 V 2005;
– Preludium. Wrocławska kolekcja, Galeria Domu Aukcyjnego Agra-Art, Warszawa 28 I – 3 III 2023;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy 1 VII – 24 IX 2023.
Obraz reprodukowany:
– Jerzy Duda Gracz. Pro memoria. Wrocławska kolekcja (kat. wystawy), Muzeum Miejskie Wrocławia, Wrocław 2005, s. 43, il. barwna, poz. kat. 37;
– Preludium. Wrocławska kolekcja (katalog wystawy), Agra-Art, Warszawa I 2023, s. 28, il. barwna, poz. kat. 10;
– Polskie lato. Duda Gracz u Tichauera, Tichauer Art Gallery, Tychy VI 2023, s. 56, il. barwna.
Kobiety w sztuce Jerzego Dudy Gracza, choć zaprzeczają klasycznemu ideałowi piękna, są aktywnymi i świadomymi swoich atutów bohaterkami. To towarzyszki zabawy i niedoli, współuczestniczki codziennych dramatów, a nierzadko – demoniczne zmory i niepokojące personifikacje śmierci. Zbiorowy portret „pań“, którym artysta zadedykował obraz, wymyka się wizerunkowi kobiety „zaangażowanej“ utrwalonym w jego twórczości. Zamknięty w owalu grupowy akt, stanowi wyjątkowe, niemal kontemplacyjne studium cielesności – przeprowadzoną uważnie i bez cienia złośliwości ilustrację faktu przemijania.
Nagie modelki, bezwładnie zawieszone w przestrzeni tła, zdają się być pogrążone w sennych marzeniach. Są bezbronne wobec upływu czasu, który zmienia ich ciała zgodnie z zasadami rządzącymi cyklem natury. Ukazane od młodości po starość – pączkują, kwitną, przekwitają i obumierają – jak ozdobny krzew rozgałęziający się między ich zastygłymi sylwetkami. Roślina doskonale spełnia funkcję czytelnej metafory, jednocześnie dodając kompozycji lekkości i dekoracyjnego charakteru. Z tematem przedstawienia współbrzmi także ciepła kolorystyka i miękka linia rysunku, za pomocą której artysta z czułością nakreślił wszelkie niedoskonałości damskich figur. Dorosłym kobietom towarzyszy – ukazana nieco na uboczu – mała, pulchna postać o męskich rysach twarzy. Prawdopodobnie jest to kryptoportret samego twórcy, który przybierając postać śpiącego dziecka postawił się w nietypowej roli – łagodnego i nieoceniającego „podglądacza“. W konsekwencji powstało dzieło o kobietach i dla kobiet, w którym uniwersalne przesłanie zostało ujęte w onirycznej i niezwykle miłej dla oka formie.