R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa mosiężna, trójkabłąkowa. Jelec prosty, w przekroju czworoboczny, z tylnym ramieniem zwiniętym w wolutę ku głowni. Przednie, wygięte w kształcie półstrzemienia, tworzy kabłąk główny dochodzący do głowicy i połączony z trzpieniem głowni. Dwa boczne kabłąki w przekroju półowalne, wygięte i skręcone w kształt litery "S" i połączone z kabłąkiem głównym w jego górnej części. Trzon drewniany, poprzecznie żłobiony, obciągnięty czarną skórą i opleciony mosiężnym filigranem. Długi, fazowany kapturek dołem mocowany wraz z trzonem pierścieniem u jelca, górą - śrubą na owalnej podkładce do trzpienia głowni. Głowica nakryta podkładką w tym samym kształcie i mocowana do głowicy nitem. G ł o w n i a stalowa, polerowana, o minimalnej krzywiźnie, adaptowana do rękojeści i pochwy. Obustronnie profilowana, z krótkim progiem i szeroką bruzdą przygrzbietową, wypełniającą niemal całą powierzchnię płazów i sięgającą połowy długości obosiecznego pióra z młotkiem. Sztych z pazurem. Na wysokości zastawy, na obu stronach, trawiona i złocona dekoracja typowa dla szabel z przełomu XVIII i XIX wieku. Dekoracja na oksydowanym na granatowo tle. P o c h w a stalowa, polerowana, z płaskim grzbietem. Okucia mosiężne. Dwie ryfki z szerokimi pierścieniami i masywnymi tulejkami z ruchomymi koluszkami. Szyjka, podobnie jak pierścienie ryfek, ozdobiona na krawędziach wklęsłą listewką. Kołnierz szyjki obcięty. Pochwa zakończona asymetryczną ostrogą.

stan zachowania: 4/4/4