Jego malarstwo zostało ukształtowane zgodnie z tradycją nauczania krakowskiej akademii w atmosferze podziwu dla koloryzmu a także dzieł Weissa, Cézanne`a i Bonnarda. W repertuarze tematycznym artysty przeważały martwe natury, pejzaże i sceny w ogrodach. Artysta dążył do autonomizacji plamy barwnej, do nadania jej szczególnej intensywności, nie przekraczając jednak granic przedmiotowości i nie tracąc bliskiego kontaktu z naturą. Jego obrazy są radosne, pełne życia i światła. Prezentowany obraz jest doskonałym przykładem malarstwa Szancenbacha w którym motyw martwej natury ujmowany był w kompozycjiożonej z różnorodnych elementów i oparty na zróżnicowaniu kolorystycznym.