Salvador Dali to jeden z najlepiej rozpoznawalnych malarzy europejskich. Niekwestionowany król surrealizmu oraz znany ekscentryk. Od roku 1928 związany z paryską grupą surrealistów, na której czele stał Andre Breton. Został z niej wyrzucony w 1937 roku pod zarzutem sprzyjania faszyzmowi (krąg Bretona był w tym czasie zaangażowany po stronie komunistów) oraz rzekomej chciwości.
Surrealizm to jeden z ostatnich kierunków awangardowych. Bogaty w teorię i określony przez manifesty. Generalnym założeniem w malarstwie było wizualne wyrażanie percepcji wewnętrznej. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości. Często były to wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu i fantazji. Ogromne znaczenie dla surrealistów miała, bowiem podświadomość, całkiem niedawno odkryta przez Zygmunta Freuda.
Omawiana litografia przedstawiająca "Ostatnią Wieczerzę" została przez mistrza wykonana według jego obrazu pod tym samym tytułem z 1955 roku znajdującego się dziś w zbiorach Galerii Narodowej w Waszyngtonie. Dali wypowiedział się o nim następująco: "jest to arytmetyczno-filozoficzna kosmogonia bazująca na krytyczno-paranoicznej sublimacji liczby dwanaście." Kompozycja jest idealnie symetryczna. Jezus, wskazujący na siebie i na tors Boga unoszący się ponad sceną, przedstawiony został w centrum. Jest jednocześnie jedyną postacią o widocznej twarzy. Apostołowie mają pochylone głowy i są szczelnie odziani. Scena ujęta jest przestrzenną figurą z metalu i szkła w głębi, której rozpościera się górzysty krajobraz oddzielający niebo od wody.
Litografia jest egzemplarzem szczególnie cennym gdyż pochodzi ze ściśle limitowanej do 26 sztuk edycji oznaczonej kolejno cyframi od A do Z.
Posiada załączony certyfikat autentyczności.