Studia odbywał w łódzkiej PWSSP (obecnie ASP) w latach 1949-50 i w warszawskiej ASP w ciągu następnych sześciu lat. Równolegle prowadził również indywidualne próby w zakresie rysunku i malarstwa realistycznego (kontynuowane do roku 1958). Na przełomie lat 50. i 60. zainteresowało go - podobnie jak wielu innych twórców - malarstwo materii. Jest jednym z najbardziej znanych poza krajem polskich artystów - malarzem, autorem specyficznych "aranżacji przestrzennych", które w szczególny sposób podejmują tematykę wanitatywną. Równorzędną rolę odgrywają w nich dopełniające się wzajemnie elementy wizualne (obrazy, fotograficzne portrety artysty) i foniczne (jego głos odliczający kolejne liczby, wymalowane na płótnach). Opałka jest laureatem wielu międzynarodowych nagród między innymi Grand Prix na 7. Międzynarodowym Biennale Grafiki w Bradford, 1968, Grand Prix na 3. MIĘDZYNARODOWYM BIENNALE GRAFIKI w Krakowie, 1969, w 1972 roku podczas wystawy w londyńskiej William Weston Gallery, Nagroda Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida (1970).