W 1923 roku ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Poznańskiego i tego samego roku rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Uczył się malarstwa w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego oraz grafiki u Władysława Skoczylasa i Edmunda Bartłomiejczyka. Był współzałożycielem i prezesem powstałej w 1929 r. grupy „Szkoła Warszawska”. Pierwsza wystawa „Szkoły Warszawskiej” miała miejsce w warszawskiej Zachęcie w roku 1930. Później brał udział we wszystkich wystawach grupy w kraju i zagranicą. Wystawiał też w Salonach Zachęty, IPS-u i Bloku ZAP, a w 1936 roku uczestniczył w wystawie w Berlinie. Był współzałożycielem stowarzyszenia „Ars Christiana”. Po II wojnie światowej organizował życie kulturalne w Kielcach. W roku 1948 zamieszkał w Poznaniu. Zajmował się malarstwem sztalugowym, ściennym (polichromie kościołów w Wielkopolsce i na Starym Rynku w Poznaniu), rysunkiem i ilustracjami książkowymi. Jest autorem książki poświęconej artystom z warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych „Buda na Powiślu” (wyd. 1966 r.).