Malowana drobnymi punktami kładzionej farby scena przedstawiająca pracę oracza. Na pierwszym planie w centrum kompozycji dwa konie zaprzęgnięte do pługa oraz niewielka postać chłopa w jasnej koszuli i kapeluszu. W oddali gęsty las poprzedzony samotnym wysokim drzewem oddanym niezwykle pięknie. Po lewej stronie otwarta perspektywa na pola i błękitne niebo. Obraz, choć skromny cieszy oko wytrawnego widza zróżnicowaną kolorystyką i wysmakowanym doborem tonacji. Atmosfera późnego lata została znakomicie uchwycona i zatrzymana na płótnie.
Juliusz Słabiak był krakowskim malarzem tworzącym pod wyraźnym wpływem Wojciecha Kossaka. Związany z rodziną sławnych malarzy koni przez długi czas pracował jako pomocnik w pracowni Jerzego. Malował głównie tła i drugoplanowe postaci. W swojej własnej twórczości przedstawiał zwykle krakowskie wesela, kwiaciarki, widoki rynku krakowskiego i sceny wiejskie.