Wystawiany: Dawid Czycz / Michał Jankowski - Animal Corpse”, Fundacja Salony, Zielona Góra, 23.11.-31.12.2018
Dawid Czycz (1986), mieszka i tworzy w Krakowie. W latach 2002-2006 uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. J. Czapskiego w Krakowie. Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Leszka Misiaka (2011).
Brał udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. W swoim malarstwie Dawid Czycz kreuje nowe wspaniałe światy, w których artystyczna fantazja mistrzowsko operuje współczesnym językiem obrazowania popkultury.
Na wystawie „Smells Like Teen Spirit” Dawid Czycz zaprezentował obrazy olejne będące częścią tzw. „bananowej serii”, mówiącej o upływie czasu i nieuchronności przemijania. Jest to osobista retrospekcja artysty, w której powraca do swoich nastoletnich lat i kojarzących się mu z tym czasem symbolicznych kadrów z kultury masowej. Czasowa perspektywa pozwala na nostalgię oraz przyjrzenie się im bliżej jako myślowym kalkom, zarówno osobistym jak i generacyjnym. Reminiscencje i marzenia przywoływane z czasów dzieciństwa i młodości artysty zostają ostatecznie poddane malarskiej dekonstrukcji jako mity naszej popkultury.
olej, płótno, 34 x 45 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: Dawid Czycz/”Orka”/Olej/płótno/34 x 45 /2015
Wystawiany: Dawid Czycz / Michał Jankowski - Animal Corpse”, Fundacja Salony, Zielona Góra, 23.11.-31.12.2018
Dawid Czycz (1986), mieszka i tworzy w Krakowie. W latach 2002-2006 uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. J. Czapskiego w Krakowie. Absolwent Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Leszka Misiaka (2011).
Brał udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. W swoim malarstwie Dawid Czycz kreuje nowe wspaniałe światy, w których artystyczna fantazja mistrzowsko operuje współczesnym językiem obrazowania popkultury.
Na wystawie „Smells Like Teen Spirit” Dawid Czycz zaprezentował obrazy olejne będące częścią tzw. „bananowej serii”, mówiącej o upływie czasu i nieuchronności przemijania. Jest to osobista retrospekcja artysty, w której powraca do swoich nastoletnich lat i kojarzących się mu z tym czasem symbolicznych kadrów z kultury masowej. Czasowa perspektywa pozwala na nostalgię oraz przyjrzenie się im bliżej jako myślowym kalkom, zarówno osobistym jak i generacyjnym. Reminiscencje i marzenia przywoływane z czasów dzieciństwa i młodości artysty zostają ostatecznie poddane malarskiej dekonstrukcji jako mity naszej popkultury.