"Hieratyczny gest postaci ze sceny Opłakiwania, zbicie figur w zwartą grupę i pewna surowość wyrazu, przywodzą na myśl rzeźbę średniowieczną". [...] Z pracowni Skoczylasa "Krasnodębska wyniosła głębokie przekonanie o niezwykłej randze dziedziny, która obrała. Studia dały jej świetną znajomość, czystość i solidność warsztatu.[...] Rozwiniętemu wówczas zamiłowaniu do sztuki ludowej zawdzięczała specyficzny sposób narracji, wyczucie rytmu i płaszczyznową kompozycję . Stylistycznie ówczesne prace artystki należą do żywego w okresie dwudziestolecia międzywojennego nurtu sztuki klasycyzującej. [...] Tendencje kładące nacisk na równowagę kompozycji, dekoracyjność, jasne określenie uproszczonych, stylizowanych kształtów, były jej szczególnie bliskie. [...]. Wszystko to zbliżało prace Krasnodębskiej do dzieł artystów z kręgu Bractwa Św. Łukasza czy grupy Rytm" (Agata Pietrzak, Mistrzyni współczesnego drzeworytu... Katalog prac ze zbiorów BN, Warszawa 1999).