Wśród miejsc, do których Jerzy Duda Gracz chętnie wyjeżdżał i które inspirowały jego malarską wyobraźnię, największe znaczenie miało pięć małych miejscowości. Zdawałoby się – peryferyjnych, a jednak posiadających szczególny urok dla malarza, który tę peryferyjność widział jako zjawiska wyjątkowe, cenne i godne utrwalenia. Na północy – Buk blisko Szczecina, na wschodzie – Nadrzecze na Zamojszczyźnie, w środkowej części Polski – Kamion nad Wartą, w zachodniej – Łagów Lubuski, a na południu, w Tatrach – Brzegi. To właśnie podhalańska wieś stała się miejscem, w którym artysta w 1986 roku rozpoczął prace nad obszernym cyklem obrazów prowincjonalno-gminnych. Starał się w nim ocalić od zapomnienia świat przemijającej dawnej Polski, ze „starymi chałupami, krzywymi domkami i omszałymi płotami“.
Na P o ł u d n i u, gdzie jeżdżę ćwierć wieku, jest wieś Brzegi w Tatrach. Niedaleko Bukowina, Jurgów, Białka, na Głodówkę z panoramą Tatr – kawałek, a jak mgły opadną, Gorce widać jak na dłoni. We wsi jest parę chałup starych i więcej nowych, ale brzydkich, a także rzeźbione twarze Wojtanków, Skowyrów, dziadka Dyrconia świętej pamięci i Józefa Nowobilskiego, „mrucnego harnasia“. Na Kucówce, choć to nie góral, gazduje z żoną Gizelą Jan Kubarek, co ma słabość do artystów. Jeździłem tam na plenery ze swoimi studentami (...) Kawałek drogi od Brzegów jest Zakopane i bliski sercu samotnik Andrzej Dziuk, ze swoim teatrem Stanisława Ignacego Witkiewicza, co pilnie wypełnia w „zaścianku“ Gombrowiczowski testament.
Jerzy Duda Gracz, Zapiski o życiu i sztuce przemijania [w:] Duda Gracz. Obrazy prowincjonalno-gminne. Kresy polskie 2000, ed. Monika Branicka, Biblioteka Śląska, Katowice 2000, s. 10
Jerzy Duda Gracz (Częstochowa 1941 - Łagów 2004) - malarz, rysownik, scenograf, pedagog. Dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach otrzymał w 1968. W latach 1976-82 był wykładowcą tej uczelni, następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001).
Jego malarstwo charakteryzuje się wirtuozerią warsztatową i dbałością o szczegóły. Uprawiał sztukę w szeroko pojętej konwencji realistycznej z dominującą deformacją postaci i groteską. Tworzył świat o demaskatorskim charakterze, posługując się językiem publicystyki i alegorii. Jest autorem kilku większych realizacji m.in. plafonu „Przemienienia” w kościele w Toporowie (1995) oraz cykli „Golgota Jasnogórska“ w klasztorze OO Paulinów w Częstochowie (2000/2001).
Artysta ma w swoim dorobku ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli.
Obrazy Jerzego Dudy Gracza znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.
* Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
olej, płyta pilśniowa,
52,0 x 62,5 cm,
sygn. l.d.: DUDA GRACZ. 1398/90.
na odwrocie na płycie nalepka autorska z danymi obrazu
Wśród miejsc, do których Jerzy Duda Gracz chętnie wyjeżdżał i które inspirowały jego malarską wyobraźnię, największe znaczenie miało pięć małych miejscowości. Zdawałoby się – peryferyjnych, a jednak posiadających szczególny urok dla malarza, który tę peryferyjność widział jako zjawiska wyjątkowe, cenne i godne utrwalenia. Na północy – Buk blisko Szczecina, na wschodzie – Nadrzecze na Zamojszczyźnie, w środkowej części Polski – Kamion nad Wartą, w zachodniej – Łagów Lubuski, a na południu, w Tatrach – Brzegi. To właśnie podhalańska wieś stała się miejscem, w którym artysta w 1986 roku rozpoczął prace nad obszernym cyklem obrazów prowincjonalno-gminnych. Starał się w nim ocalić od zapomnienia świat przemijającej dawnej Polski, ze „starymi chałupami, krzywymi domkami i omszałymi płotami“.
Na P o ł u d n i u, gdzie jeżdżę ćwierć wieku, jest wieś Brzegi w Tatrach. Niedaleko Bukowina, Jurgów, Białka, na Głodówkę z panoramą Tatr – kawałek, a jak mgły opadną, Gorce widać jak na dłoni. We wsi jest parę chałup starych i więcej nowych, ale brzydkich, a także rzeźbione twarze Wojtanków, Skowyrów, dziadka Dyrconia świętej pamięci i Józefa Nowobilskiego, „mrucnego harnasia“. Na Kucówce, choć to nie góral, gazduje z żoną Gizelą Jan Kubarek, co ma słabość do artystów. Jeździłem tam na plenery ze swoimi studentami (...) Kawałek drogi od Brzegów jest Zakopane i bliski sercu samotnik Andrzej Dziuk, ze swoim teatrem Stanisława Ignacego Witkiewicza, co pilnie wypełnia w „zaścianku“ Gombrowiczowski testament.
Jerzy Duda Gracz, Zapiski o życiu i sztuce przemijania [w:] Duda Gracz. Obrazy prowincjonalno-gminne. Kresy polskie 2000, ed. Monika Branicka, Biblioteka Śląska, Katowice 2000, s. 10
Jerzy Duda Gracz (Częstochowa 1941 - Łagów 2004) - malarz, rysownik, scenograf, pedagog. Dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Grafiki w Katowicach otrzymał w 1968. W latach 1976-82 był wykładowcą tej uczelni, następnie profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Wykładał również w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie (1992-2001).
Jego malarstwo charakteryzuje się wirtuozerią warsztatową i dbałością o szczegóły. Uprawiał sztukę w szeroko pojętej konwencji realistycznej z dominującą deformacją postaci i groteską. Tworzył świat o demaskatorskim charakterze, posługując się językiem publicystyki i alegorii. Jest autorem kilku większych realizacji m.in. plafonu „Przemienienia” w kościele w Toporowie (1995) oraz cykli „Golgota Jasnogórska“ w klasztorze OO Paulinów w Częstochowie (2000/2001).
Artysta ma w swoim dorobku ponad 180 wystaw indywidualnych w kraju oraz za granicą (m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Rzymie, Wiedniu, Florencji, Düsseldorfie, Chicago, New Delhi, Monachium, Nowym Jorku i in.). Uczestniczył w około 300 wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych prezentacjach sztuki polskiej. Reprezentował Polskę m.in. na XLI Biennale Sztuki w Wenecji w 1984, na XX i XXI Światowych Targach Sztuki w Kolonii w 1986 i 1987 oraz na EXPO ’92 w Sewilli.
Obrazy Jerzego Dudy Gracza znajdują się w kolekcjach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu i Gdańsku, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Collegium Maius w Krakowie, Muzeum Ziemi PAN w Warszawie, w zbiorach sztuki na Jasnej Górze w Częstochowie i w innych muzeach okręgowych i miejskich oraz w kolekcjach prywatnych, m.in. W. Ochmana i W. Fibaka; za granicą - w zbiorach Uffizi we Florencji, w Muzeum im. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskim w Gandawie, w Fundacji „BAWAG“ w Wiedniu i Kolekcji Watykańskiej oraz w galeriach i kolekcjach Austrii, Belgii, Czech, Danii, Francji, Holandii, Izraela, Japonii, Kanady, Meksyku, Norwegii, Rosji, Szwecji, Szwajcarii, USA, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, we Włoszech i na Węgrzech.
* Do Ceny Zakupu doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).